Δοκιμή BMW M235 xDrive: Κρυφό, ήρεμο και καυτό ταλέντο

Δεν χρειάζονται πολλά στην εποχή της σιωπής και των μηδενικών ρύπων ώστε ένα αυτοκίνητο να σου «τσιγκλήσει» τα συναισθήματα. Μπορεί να μην είναι ακριβώς… όπως παλιά, όμως η κορυφαία έκδοση της Σειράς 2 Gran Coupé, BMW M235 xDrive, ξεχωρίζει από το πλήθος με μια «αγριάδα» που λείπει στην εποχή όπου ζούμε.

Του Τρύφωνα Αλεξόπουλου Φωτογραφίες: Δημήτρης Μανώλαρος

Σαν τη μύγα μέσ’ το γάλα ξεχωρίζει οποιαδήποτε σιλουέτα δεν είναι SUV τη σήμερον ημέρα. Κι όμως, μέσα σε αυτήν τη συρροή των ψηλών μοντέλων, υπάρχουν ακόμη κάποια, τα οποία ακολουθούν τη μορφή των τριών όγκων. Ελάχιστα είναι αυτά που το κάνουν με ιδιαίτερο στιλ και χαρακτήρα. Η Σειρά 2 της BMW είναι ένα από τα λίγα σεντάν που ακολουθούν κουπέ γραμμή και δηλώνουμε ευτυχείς που οι Βαυαροί αποφάσισαν να συνεχίσουν τη κληρονομιά της. Όπως και στο παρελθόν, μοιράζεται πολλά με τη Σειρά 1, τα οποία δεν περιορίζονται στην εμφάνιση. Η 2άρα όμως έχει κάτι το ξεχωριστό, ειδικά στην κορυφαία έκδοση επιδόσεων M235 xDrive, όπως διαπιστώσαμε, η οποία έχει μια «αγριάδα» που λείπει από τα σύγχρονα μοντέλα. Ξεχάστε λοιπόν τον εξηλεκτρισμό, εδώ έχουμε 300 «παλιομοδίτικους» ίππους και σπορ χαρακτήρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνεται η ταξιδιάρικη διάθεσή της, όπως άλλωστε υποδηλώνει και το «Gran» στο όνομά της.

Μια 4άρα Gran Coupé σε… small

Από μπροστά είναι μια Σειρά 1. Όπως συνέβαινε και στην πρώτη γενιά της Σειράς 2 Gran Coupé, η μάσκα, τα φώτα και γενικότερα όλο το «πρόσωπο» ακολουθεί τη λογική του hatchback της BMW. Δεν είναι μια τυχαία ομοιότητα, αφού ουσιαστικά αυτή η 2άρα (μία από τις πολλές) βασίζεται στην ίδια, κατά βάση προσθιοκίνητη, αρχιτεκτονική και μοιράζεται πολλά γενικότερα. Κατά μία έννοια είναι η σεντάν εκδοχή του άσου, όπως για παράδειγμα είναι η A-Class Sedan της Mercedes, με τη διαφορά ότι εδώ η κουπέ γραμμή της οροφής παραπέμπει στη μεγαλύτερη CLA, αν έπρεπε να συγκρίνουμε. Η νέα 2άρα Gran Coupé έχει μεγαλώσει πάντως σε σχέση με την προηγούμενη κατά 2 εκ., αγγίζοντας πλέον τα 4,55 μέτρα, ενώ είναι και 20 εκ. σχεδόν μεγαλύτερη από την 4η γενιά της Σειράς 1. Το μεταξόνιο σε όλες τις περιπτώσεις είναι ταυτόσημο στα 2,67 μέτρα, με το ύψος, παρότι δεν την φαίνεται να έχει κι αυτό αυξηθεί 2,5 πόντους. Οι αλλαγές στο υπόλοιπο αμάξωμα ενσαρκώνουν όλα τα στοιχεία της νέας σχεδιαστική γλώσσας της BMW, που από τη μια έχει προκαλέσει αντιδράσεις κι από την άλλη αρχίζει σιγά σιγά και ωριμάζει στα νέα μοντέλα της.

Ένα ανάγλυφο «2» στο Hofmeister Kink, την κλασική γωνία των Βαυαρών στην κολόνα C. Η προαιρετική φωτιζόμενη στο περίγραμμα μάσκα νεφρών που θα είναι σύντομα διαθέσιμη. Τα φωτιστικά σώματα που είδαμε στη Σειρά 1 και στην Χ2. Έχει όμως και τις δικές τις «τσαχπινιές», ενώ ξεχωρίζει αρκετά σε σχέση με την προηγούμενη και στη σιλουέτα, όπου η γραμμή της είναι ξεκάθαρα πιο κουπέ (δεν έχει πλαίσια στα παράθυρα επίσης ώστε να δικαιολογεί τον κουπέ χαρακτηρισμό της) και το πίσω μέρος «σβήνει» πιο γλυκά. Η M235 έχει όλα τα M Performance στοιχεία που μπορείτε να φανταστείτε, ακόμη και τους αεροδυναμικούς καθρέπτες. Σημεία αναφοράς όμως είναι οι μαύρες τετραπλές απολήξεις της εξάτμισης, που είναι υπό γωνία τοποθετημένες, ως είθισται, στα M μοντέλα, αλλά και η μαύρη οροφή που για πρώτη φορά βλέπουμε σε μοντέλα της BMW. Ιδιαίτερο είναι επίσης το μικρό lip (τύπου Duck Tale) στο πάνω μέρος του πορτμπαγκάζ.

Τα γνωστά, πλέον

Το εσωτερικό είναι copy-paste από τη Σειρά 1, όπως συνέβαινε και στην προηγούμενη γενιά των μοντέλων. Το ταμπλό «γεμίζει» από τις οθόνες, έχοντας μια ξεκάθαρα ψηφιακή προσέγγιση λόγω του αιωρούμενου Curved Display, ενώ το σχεδιαστικό παιχνίδι με τις λοξές φάσες και τα πολυγωνικά μοτίβα το ξεχωρίζει από τα «μικρά» SUV μοντέλα της γκάμας. Χωρίς να επεκταθούμε πολύ στο κομμάτι της τεχνολογίας, μιας και ισχύει ό,τι ακριβώς είχαμε πει για τη Σειρά 1, πρέπει να πούμε ότι είναι εξαιρετικά ολοκληρωμένο απ’ όπου και αν το δούμε. Η ποιότητα, η απόκριση είναι στο ύψιστο επίπεδο, ενώ το software βασισμένο στο Android (έχει μια έκδοση «πίσω» σε σχέση με τα πιο μεγάλα μοντέλα, οπότε το πιο πιθανό να αναβαθμιστεί σύντομα), είναι εύκολο στη χρήση, διαμορφώσιμο και με πολλές διαθέσιμες εφαρμογές. Είναι επίσης συνδεδεμένο, οπότε προσφέρει μια ενημερωμένη εμπειρία, και επιτρέπει όλες τις επιλογές συνδεσιμότητας – ασύρματης και μη.

Προφανώς η κορυφαία έκδοση, M235 xDrive, έχει τον πιο πλήρη εξοπλισμό, είναι όμως ορισμένα στοιχεία που θα μπορούσαν να υπήρχαν στον βασικό εξοπλισμό, όπως για παράδειγμα το Head-up display και ο ασύρματος φορτιστής ή τα ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα. Ζεις και χωρίς αυτά, κακά τα ψέματα, όμως στην περίπτωση αυτή μιλάμε για το κορυφαίο στη γκάμα μοντέλο. Επίσης, σε άμεση σύγκριση με την προηγούμενη, κάποια από τα πλαστικά στα χαμηλότερα μέρη της καμπίνας έχουν λιγότερο premium υφή απ’ ό,τι θα περίμενες, με τα λεπτά πλαστικά Paddles να μην «κολλάνε» στο σύνολο. Αυτό οφείλεται σε πολλά ανακυκλωμένα μέρη που διαθέτει η νέα γενιά, οπότε είναι τουλάχιστον για καλό σκοπό. Συνολικά η ποιότητα κατασκευής είναι πολύ καλή, με τη στιβαρότητα να ξεχωρίζει περισσότερο. Τα προαιρετικά μονοκόματα μπάκετ καθίσματα είναι «MUST»επιλογή, αφού προσφέρουν έναν φανταστικό συνδυασμό στήριξης, σπορ αίσθησης και άνεσης.

Οι χώροι είναι μεγαλύτερη από τη Σειρά 1 στο πίσω μέρος. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον αέρα από τα μπροστινά καθίσματα, διότι η απόσταση από το έδαφος θα περιορίσει όσους ξεπερνούν το 1,82 σε ύψος. Μια οικογένεια με δύο παιδιά δεν θα αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, ούτε με το παιδικό κάθισμα, ενώ ο χώρος αποσκευών των 430 λίτρων πίσω από το «στενό» άνοιγμα (όπως είναι αναμενόμενο από ένα σεντάν) είναι υπεραρκετός. Διαθέτει κρυφό χώρο από κάτω, αλλά και λεβιέδες για αυτόματη αναδίπλωση των πίσω καθισμάτων, τα οποία είναι «σπαστά» σε αναλογία 40:20:40.

Dynamite

Είναι τρομερό το πώς τα σύγχρονα αυτοκίνητα με σπορ καταβολές κρύβουν τις ικανότητές τους και κάνουν την καθημερινότητα εύκολη. Πριν από μια δεκαετία αυτό δεν ήταν δεδομένο και ο συμβιβασμός ήταν απαραίτητος εάν λαχταρούσες τις επιδόσεις. Κάπως έτσι είναι και η Μ235, η οποία έχει διαγράψει από το όνομά της το «i», αφού ουδεμία σχέση έχει με εξηλεκτριμένες αλχημείες κάτω από το καπό. Με το πρώτο πάτημα του start engine δεν θα ακούσεις την «έκρηξη» από την εξάτμιση στο cold start όπως θα περίμενες από ένα μοντέλο με μεγάλες, τετραπλές απολήξεις. Στα πρώτα χιλιόμετρα η μέση σου θα «χαμογελάει» από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η ανάρτηση τις ανωμαλίες, σαν γνήσιο grand turismo ένα πράγμα. Οι 19άρες ζάντες παραδόξως ταιριάζουν… γάντι με αυτό το σύνολο, ακόμη και στους ελληνικούς δρόμους. Το τιμόνι μέσα στην πόλη είναι ευχάριστα ελαφρύ, όχι σε σημείο που να ξεχνάς ότι οδηγείς BMW. Βέβαια, όλα αλλάζουν όταν επιλέξεις το σωστό πρόγραμμα οδήγησης.

Ποιότητα κύλισης και θόρυβος κύλισης είναι σε πολύ καλό επίπεδο, ενώ στο Personal πρόγραμμα (Normal) η M235 καταπίνει τα χιλιόμετρα με χαμηλές στροφές στον κινητήρα, με χαλαρωτικό τρόπο. Τα περιμένεις όλα αυτά άλλωστε να τα κάνει καλά, όμως η M235 ξεπέρασε τις προσδοκίες μας με το πόσο άνετη ήταν στην καθημερινή συμβίωση. Από την άλλη έχεις κι ένα σηματάκι M που ανεβάζει τις προσδοκίες. Ή μήπως όχι; Η αλήθεια είναι ότι με την προηγούμενη γενιά M135i/M235i, η BMW δεν πέτυχε τη συνταγή. Κάτι που παραδέχτηκε και η ίδια, αλλάζοντας λίγο πριν το τέλος της ζωής της το set-up της ανάρτησης στην πρώτη. Έμαθαν από τα λάθη τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Κάτω από το «νευρώδες» καπό της M235 κρύβεται ο B48 δίλιτρος κινητήρας με twin scroll turbo, όπως και στην προηγούμενη. Δυστυχώς η Ε.Ε. και τα αυστηρότατα πρότυπά της ανάγκασαν την BMW να αναθεωρήσει το σύστημα εξαγωγής, «πνίγοντας» το σύνολο με OPF, που δεν αφήνει τον κινητήρα να αποδώσει τα μέγιστα, σε αντίθεση με τα μοντέλα που προορίζονται για την Αμερική. Έχουν όμως βελτιώσει το κύκλωμα ψύξης που και έχουν ανασχεδιάσει πολλά σημεία στα σωθικά του για καλύτερη απόδοση και αντοχή. Το ευρωπαϊκό αποτέλεσμα φτάνει τους 300 ίππους (6 λιγότερους από πριν), από τις 5.000 έως τις 6.500 σ.α.λ., με την καμπύλη απόδοσης να σκαρφαλώνει 250 στροφές πιο ψηλά. Η ροπή είναι 50 Nm μικρότερη και αποδίδεται επίσης λίγο πιο ψηλά, πλην όμως σταθερή από τις 2.000 έως τις 4.500 σ.α.λ. Καμία αλλαγή στις επιδόσεις, με το 0-100 να απαιτεί 4,9 δεύτερα και την τελική να σταθεροποιείται με κόφτη στα 250 χλμ./ώρα.

Στην πράξη το μοτέρ της M235 είναι όντως λίγο «μπουκωμένο» στις χαμηλές στροφές, κάτι που φαίνεται από το σκαλοπάτι της απόδοσης μόλις η βελόνα πλησιάσει τις 3.000 σ.α.λ. Δεν είναι ακριβώς λαγκάρισμα και ξεκάθαρα έχει να κάνει με αυτό. Ωστόσο, δεν πρόκειται να αναζητήσεις ποτέ περισσότερη δύναμη, ούτε θα σου λείψει η γραμμικότητα μόλις καταλάβεις τις στροφές που πρέπει να λειτουργείς. Ίσα ίσα εντυπωσιάζει με τον τρόπο που «σκυλιάζει» με μανία πλησιάζοντας τον κόφτη. Το ίδιο σύνολο που κινείται στο ταξίδι με χαμηλές στροφές και ησυχία, μόλις επιλέξεις το πρόγραμμα Sport Plus φοράει ένα άλλο προσωπείο. Η απόκριση στο γκάζι γίνεται απόλυτη, η χροιά του αλλάζει ακόμη και χωρίς τον ψεύτικο ήχο ενεργοποιημένο και το κιβώτιο συμπεριφέρεται λες και το τσάντισες. Σου μεταδίδει μικτά συναισθήματα γιατί από τη μία σου λείπει η ελαστικότητα από χαμηλά, αλλά από την άλλη δεν μπορείς να σχολιάσεις τη γερμανική αρτιότητα του συνόλου και τη μεστή απόδοση. Όσο κι αν το πιέσεις δεν θα δεις ποτέ τη θερμοκρασία να ανεβαίνει στα λάδια ή στο κιβώτιο, ούτε την απόδοση να μειώνεται αισθητά.

Σε ό,τι αφορά το κιβώτιο, που δεν είναι ιδιαίτερα απότομο στο σταμάτα-ξεκίνα, στο νορμάλ πρόγραμμα αλλάζει αργά και ομαλά, σαν οποιαδήποτε συμβατική 2άρα. Διαθέτει πραγματική χειροκίνητη λειτουργία που δεν θα αλλάξει μόλις ακουμπήσεις τον κόφτη και σε ωθεί με τον τρόπο του να τις κάνεις μόνος σου από τα ευμεγέθη Paddles, με την αντιολισθητική επιφάνεια στο πίσω μέρος τους. Όχι ότι η αυτόματη λειτουργία του κιβωτίου δεν είναι καλή, όμως τα χειροκίνητα ανεβάσματα και κατεβάσματα λειτουργούν ολόσωστα και χωρίς δισταγμούς, με το 7άρι διπλού συμπλέκτη κιβώτιο να παραδίδει πλέον μαθήματα στους πρώτους διδάξαντες του είδους. Άμεσο, γρήγορο και ακριβές. Είναι τρομερός ο τρόπος που περνάει από τη μια σχέση στην επόμενη, χωρίς κενά και χωρίς υπερβολικό «θέατρο» με αχρείαστο κλότσημα στην αλλαγή, όπως στην προηγούμενη, που είχε το 8άρι αυτόματο με μετατροπέα της Aisin. To the point.

Εδώ, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η ηχητική εμπειρία που προσφέρει η M235 με τα Iconic Sounds μέσα στην καμπίνα είναι σχεδόν ψεύτικη. Ο ήχος δεν ενισχύεται απλά από τα ηχεία, αλλά ακούγεται μέσα από αυτά. Αυτό διότι το OPF έχει περιορίσει σε δραματικό βαθμό τη μελωδία από την εξάτμιση. Ούτε μπάσος ήχος ούτε σκασίματα, τίποτα. Και παρότι ήμασταν επηρεασμένοι από την M135 και το Countryman JCW που μοιράζονται τον ίδιο κινητήρα και σκεπτικό, παρατηρήσαμε ότι έχουν βελτιώσει πάρα πολύ το εφέ της εξάτμισης μέσα στην καμπίνα. Ο ήχος είναι δυνατός και αληθοφανής, με «ρέψιμο» στις αλλαγές και διακριτικά σκασίματα στο άφημα του γκαζιού, τα οποία ακούγονται μόνο από τα πίσω ηχεία. Όπως και στην Χ3 Μ50, το πέτυχαν κι αυτό. Όπως λέμε, από το τίποτα… καλύτερα. Μόνο που εδώ, όσο περισσότερο ζούσαμε μαζί της τόσο περισσότερο απολαμβάναμε την εμπειρία αυτού του ψεύτικου ήχου (που απενεργοποιείται). Προφανώς και αν ήταν πραγματικός και ακουγόταν με τον ίδιο τρόπο από την εξάτμιση, η εμπειρία θα ήταν ακόμα καλύτερη. Οπότε αν σκέφτεστε όπως εγώ, παρακαλώ απλά «ξηλώστε» το OPF ή βάλτε μια aftermarket εξάτμιση, κι ας μην τη χρειάζεται. Τουλάχιστον ακούγεται εθιστικά η τουρμπίνα στο άφημα του γκαζιού, που «φτερνίζεται» λες και έχει σκάστρα ανοιχτού τύπου.

Ένα από τα λίγα

Η έκδοση M235 διαθέτει πιο γρήγορη κρεμαγιέρα, περισσότερο «μέταλλο» στο πλαίσιο και δεσίματα μπροστά-πίσω, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ακαμψία. Η στάνταρ προσαρομοζόμενη ανάρτηση την φέρνει 5 χλστ. πιο κοντά στην άσφαλτο και διαθέτει πιο σφιχτά ελατήρια, ενώ το σύστημα πέδησης έχει δίσκους 360 χλστ. μπροστά με πλευστές τετραπίστονες δαγκάνες. Κερασάκι στην τούρτα είναι το μηχανικό μπλοκέ διαφορικό τύπου Torsen μπροστά. Η τετρακίνηση μεταφέρει το 50% της δύναμης στους πίσω τροχούς από έναν συμπλέκτη που ελέγχεται ηλεκτρο-υδραυλικά, τίποτα καινούργιο δηλαδή.

Παρ’ όλα αυτά, χάρη στη διαφορετική γεωμετρία της ανάρτησης και το πιο σοφιστικέ στήσιμο, η διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη υπό πίεση είναι αισθητή. Ξεκινώντας από ένα καλό τιμόνι, όπως θα έπρεπε σε οποιαδήποτε BMW που φέρει λογότυπο M. Το τιμόνι της M235 έχει σωστό βάρος και επαναφορά, ενώ είναι ακριβές και δεν θα σου λείψει η πληροφόρηση. Ίσα-ίσα, όσο πιο πολλά ζητάς απ’ αυτό τόσο περισσότερα λαμβάνεις. Τα φρένα απ’ την άλλη θα χρειαστούν λίγο χρόνο για συνηθίσεις την αίσθηση στο πεντάλ, ώστε να καταλάβεις τη δύναμη από τις τετραπίστονες δαγκάνες και να τις εμπιστευθείς. Το προαιρετικό πακέτο M-Technical έχει άλλου τύπου τετραπίστονες και πιο ελαφριές δαγκάνες, με τακάκια από M3/M4 και μεγαλύτερους τρυπητούς δίσκους. Έχει επίσης ακόμη περισσότερα δεσίματα και εικάζουμε καλύτερη απόκριση στο αριστερό πεντάλ.

Η συμπεριφορά της M235 είναι ισορροπημένη και το πλαίσιο αρκετά καλά ζυγισμένο, με μια ευχάριστη νότα υπερστροφής στο ελαφρύ φρενάρισμα. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τεχνική trail braking και κατευθείαν να μετατρέψεις την κάπως υποστροφική τάση σε μια διαχειρίσιμη περιστροφή, ώστε να την πλαισιώσεις χωρίς να κόψεις τη φόρα σου. Με αυτό το setup και κινητήρα, είναι απ’ αυτά τα αυτοκίνητα με hot hatch φιλοσοφία, τη δύναμη των οποίων μπορείς να εξαντλήσεις σε μια καλή στροφοδιαδρομή και να πάρεις τη μέγιστη ευχαρίστηση, χωρίς να είσαι ο Τόμι Μάκινεν. Έχει επίσης ανάλαφρη αίσθηση, παρά τα σχεδόν 1.600 κιλά της. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και τόσα πολλά για ένα τετρακίνητο μοντέλο αυτού του μεγέθους. Στη ρύθμιση της ανάρτησης όμως οι μηχανικοί της BMW έδωσαν ρεσιτάλ. Και παρά τα κάποια αποστειρωμένα σημεία της συμπεριφοράς και της αίσθησης, η M235 παραμένει ένα ξεκάθαρα οδηγοκεντρικό μοντέλο, με μια σύγχρονη αγριάδα, που το τοποθετεί σε μια μικρή και εκλεκτή παρέα μοντέλων που αντιστέκονται στο ρεύμα και στους εμμονικούς με τη βιωσιμότητα.