Γιατί δεν υπάρχουν μοτοσυκλέτες με κινητήρες πετρελαίου;

Το diesel ποτέ δεν «ευδοκίμησε» ως καύσιμο στα δίτροχα και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για αυτό

Για τον περισσότερο κόσμο μοτοσυκλέτα σημαίνει διασκέδαση, ταχύτητα και αδρεναλίνη. Δεν ήταν, ούτε και είναι πάντα έτσι όμως. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αναβατών που αναγνωρίζουν την πρακτική και οικονομική πλευρά των δύο τροχών, επιλέγοντας αυτό το μέσο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις.

Για πολλούς άλλους δε, ιδιαίτερα σε αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου, η μοτοσυκλέτα, το scooter ή το παπί, είναι τα μοναδικά οχήματα που μπορούν να αποκτήσουν και η εξάρτηση τους από αυτά, στον καθημερινό ή στον επαγγελματικό στίβο, είναι άμεση και μεγάλη.

Με βάση αυτά τα δεδομένα λοιπόν γεννάται το ερώτημα, «γιατί δεν υπάρχουν μοτοσυκλέτες με κινητήρες πετρελαίου;». Το πετρέλαιο είναι πιο φθηνό από την βενζίνη, βγάζει περισσότερα χιλιόμετρα στο λίτρο και γενικά αποτελεί ιδανικό καύσιμο για σκληρή καθημερινή χρήση.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ, μοτοσυκλέτες με κινητήρες πετρελαίου έχουν υπάρξει και υπάρχουν αλλά είναι τέτοιος ο αριθμός τους και η διείσδυση τους στις αγορές που πρακτικά… είναι σαν μην υπάρχουν.

Πέραν από διάφορες κατασκευές ιδιωτών, η πιο διαδεδομένη πετρελαιοκίνητη μοτοσυκλέτα ήταν η Royal Enfield Taurus (1993-2000) ουσιαστικά ένα μοντέλο Bullet, με μονοκύλινδρο diesel κινητήρα 325 κ.εκ. της Greaves Lombardini. Η κατανάλωση ήταν εκπληκτική, αφού με ένα λίτρο πετρελαίου, η Taurus έβγαζε 80-100 χιλιόμετρα, ωστόσο δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα βενζινοκίνητα μοντέλα σε πωλήσεις και υπήρχαν διάφοροι λόγοι για αυτό.

Εντάξει, ποτέ τα Bullet της Royal Enfield δεν βάζανε φωτιά στο δρόμο, αλλά οι 6,5 ίπποι του πετρελαιοκινητήρα ήταν πολύ φτωχή επίδοση σε σχέση με τους 18 που έβγαζε ο τετράχρονος αερόψυκτος 350 κ.εκ. κινητήρας του ίδιου μοντέλου, στην βενζινοκίνητη έκδοση.

Αυτός λοιπόν, είναι ένας από τους πρώτους λόγους που το πετρέλαιο δεν προτιμάται στις μοτοσυκλέτες: η απόδοση. Για δεδομένο κυβισμό, πάντα ο βενζινοκινητήρας θα είναι πιο ισχυρός από τον diesel και παρά το ότι στα δίτροχα η ροπή δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέα τιμή, είναι η ισχύς και η ευστροφία που παίζουν μεγαλύτερο ρόλο .

Ένας άλλος λόγος, είναι το βάρος. Οι κινητήρες πετρελαίου έχουν υψηλότερη συμπίεση σε σχέση με τους κινητήρες βενζίνης και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα κινούμενα και περιστρεφόμενα μέρη τους να είναι πιο ανθεκτικά και κατά συνέπεια βαρύτερα. Σε περίπτωση δε που προστεθεί υπερτροφοδότηση για να μικρύνει η υστέρηση της απόδοσης σε σχέση με τους βενζινοκινητήρες, έχουμε περαιτέρω αύξηση του βάρους και πολυπλοκότητα στη συντήρηση.

Οι μοτοσυκλέτες επηρεάζονται πολύ από τα έξτρα κιλά που προστίθενται σε αυτές, με το αντίκτυπο να είναι άμεσο τόσο στους ελιγμούς με μικρές ταχύτητες όσο και στην δυναμική συμπεριφορά τους. Επίσης, οι κινητήρες πετρελαίου, παράγουν κατά κανόνα περισσότερους κραδασμούς κάτι που σε συνδυασμό με το βάρος τους, σημαίνει ότι τα πλαίσια των μοτοσυκλετών θα πρέπει να είναι πιο στιβαρά και κάπως έτσι, ανοίγει ένα φαύλος κύκλος προσθήκης κιλών, αφού με τη σειρά τους και τα περιφερειακά θα πρέπει να είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στο αυξημένο φορτίο κ.ο.κ.

Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν προσπαθούμε να βγάλουμε «άχρηστους» τους diesel κινητήρες, απλά για τη συγκεκριμένη εφαρμογή, δεν κάνουν και δεν πειράζει. Αν πειράζει κάτι είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον μοτοσυκλέτες με δίχρονους κινητήρες αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, για ξεχωριστό θέμα.