Ο Μαξ Φερστάπεν κατέκτησε στο Μόντρεαλ με περισσή άνεση την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του, και έκτη φετινή, επεκτείνοντας περαιτέρω το ούτως ή άλλως άνετο βαθμολογικό προβάδισμά του.
Ο Ολλανδός διατήρησε το προβάδισμα εκκινώντας από την pole position, και μην υποπίπτοντας στο παραμικρό λάθος δεν προβληματίστηκε από τους διώκτες του σε κανένα σημείο του αγώνα, μέχρι να πάρει πρώτος την καρό σημαία.
Πιο πίσω, στην εκκίνηση και την πρώτη στροφή ο Χάμιλτον κατάφερε να “κλέψει” προσωρινά τη δεύτερη θέση από τον “αιώνιο” αντιπαλό του, Φερνάντο Αλόνζο, και λέμε προσωρινά καθώς μερικούς γύρους αργότερα ο Ισπανός με την αναβαθμισμένη στον Καναδά, Aston Martin, κατάφερε να απαντήσει προσπερνώντας τον Άγγλο παλικαρίσια στα φρένα του τελικού σικέιν.
Στην εκκίνηση, άλλος που πήγε να προβληματίσει τον Αλόνζο ήταν ο Τζορτζ Ράσελ με την έτερη Mercedes, αλλά ο Ισπανός διατήρησε τη θέση του. Λίγους γύρους αργότερα, ο Ράσελ πέρασε άτσαλα πάνω από ένα κερμπ με συνέπεια να χάσει τον έλεγχο του μαύρου μονοθεσίου του και να χτυπήσει με τον πίσω δεξί του τροχό δυνατά τον τοίχο. Έχασε πολύ έδαφος και τελικά, ύστερα από αρκετούς γύρους εγκατέλειψε.
Και ο Αλόνζο είχε μια επαφή με τον τοίχο, που στο σιρκουί “Ζιλ Βιλνέβ” καραδοκεί, αλλά χωρίς συνέπειες πέρα από μια εντυπωσιακή σπίθα που βγήκε από τον πίσω δεξί τροχό του. Στο τελευταίο τρίτο του αγώνα, ο Ισπανός δέχθηκε πίεση από τον Χάμιλτον αλλά διατήρησε τη δεύτερη θέση, με τον Άγγλο να τερματίζει τρίτος.
Πιο πίσω, ο Λεκλέρ που εκκινούσε μόλις δέκατος έπειτα από νέες καταστροφικές δοκιμές, πέρασε τον Άλμπον στην εκκίνηση, και κατόπιν αναρριχήθηκε έως την τέταρτη θέση, καθώς οι Ferrariαυτήν τη φορά είχαν ορθή στρατηγική ενός μόλις πιτ στοπ και δεν μπήκαν στα πιτς κατά την προσφιλή τους συνήθεια με το πρώτοSafety Car, που ήλθε νωρίς στον αγώνα, παρά έμειναν στην πίστα κερδίζοντας πολλές θέσεις.
Τον Λεκλέρ ακολούθησε ο ομόσταβλός του Σάινθ, και την πρώτη δεκάδα έκλεισαν οι Πέρεζ, Άλμπον, Οκόν, Στρολ και Μπότας.
