Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις αυτό το custom και να σκεφτείς “να ένα Royal Enfield”, εκτός αν προσέξεις καλά τον κινητήρα. Το GRR είναι έργο του “custom builder” Pepo Rosell, γνωστού ως XTR Pepo, από τη Μαδρίτη που συνήθως τροποποιεί ιταλικά δικύλινδρα, κυρίως Ducati.
Του Ελευθέριου Γριμπάπη
Ονομάζεται GRR και είναι ένα μοναδικό supermono sportbike βασισμένο στο Guerrilla 450 της Royal Enfield. Παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ “Wheels and Waves” στο Biarritz. Μια πενθήμερη γιορτή μοτοσυκλέτας και σερφ κουλτούρας που φιλοξενεί κάθε χρόνο custom μοτοσυκλέτες με την υποστήριξη των εργοστασίων.
Το project έγινε κατά παραγγελία. Η ίδια η Royal Enfield ζήτησε από τον Rosell να φτιάξει κάτι που να αναδεικνύει τις δυνατότητες του νέου μονοκύλινδρου 452cc κινητήρα της. Με το αποτέλεσμα να τη δικαιώνει. Η κατηγορία Super Single έχει συνδεθεί με ιαπωνικά dirt bikes που γίνονται street racers ή με KTM RC390, που εύκολα μετατρέπονται σε αγωνιστικά χαμηλού κόστους. Ο Rosell βρήκε την τέλεια αφορμή να δείξει τι μπορεί να κάνει ο νέος κινητήρας της Royal Enfield.
Ο ίδιος δήλωσε: “Μου αρέσουν πολύ τα μονοκύλινδρα. Όταν η Royal Enfield μου πρότεινε το Guerrilla, είδα την ευκαιρία να φτιάξω ένα super-single χωρίς συμβιβασμούς για την πίστα και το δρόμο.”
Ξήλωσε όλη τη μοτοσυκλέτα μέχρι το πλαίσιο. Το τροποποίησε για να χωρέσει το νέο ρεζερβουάρ, το fairing, το belly pan και άλλα κομμάτια από fiberglass. Ξεχωρίζει η μονή σέλα με την ενσωματωμένη ουρά και ο ανθρακονημάτινος λασπωτήρας πίσω. Πιο ‘90s δε γίνεται!
Για τα fairings συνεργάστηκε με την ιταλική Futura 2000. Σχεδίασαν, έκαναν 3D modeling και έφτιαξαν τα καλούπια. Ρεζερβουάρ, σέλα και ουρά είναι μονοκόμματα. Το ρεζερβουάρ έχει μάλιστα μία διαφανή λωρίδα για να βλέπεις τη στάθμη του καυσίμου.
Ο κινητήρας είναι ο εργοστασιακός υγρόψυκτος των 452cc, με διαφορετικό φιλτροκούτι και μία εξάτμιση τιτανίου Spark με χειροποίητο “header” 45 mm από την Xpipe, για να έχει λίγη παραπάνω “αναπνοή”.
Το πίσω ψαλίδι αντικαταστάθηκε με αλουμινένιο από Aprilia RS660. Κατασκευάστηκε μία custom βάση και τοποθετήθηκε ένα Nitron R1 πλήρως ρυθμιζόμενο αμορτισέρ πίσω. Μπροστά, υπάρχουν ανεστραμμένα πιρούνια Showa των 43 mm με ρυθμίσεις για συμπίεση και επαναφορά. Για να “δέσει” το μπροστινό, μπήκαν CNC custom triple clamps από billet αλουμίνιο της S&P.
Ένα νέο υποπλαίσιο φιλοξενεί ρυθμιζόμενα μαρσπιέ για μεγαλύτερη απόσταση από το έδαφος στις στροφές. Σε συνδυασμό με τα clip-ons, η θέση οδήγησης είναι ολοκληρωτικά racing. Τα εργοστασιακά όργανα ξαναμπήκαν σε custom βάση. Domino γκριπ, Discacciati μανέτες και μία τρόμπα φρένου PR 19 τροφοδοτούν τις τεράστιες δαγκάνες της Discacciati με δίσκους 320 mm. Πίσω, μπήκε δαγκάνα Brembo από Aprilia.
Οι εργοστασιακοί τροχοί δίνουν τη θέση τους σε ελαφρύτερους Dymag CH3, με την κλασική σχεδίαση τριών ακτίνων, φόρος τιμής στα αγωνιστικά των ‘80s. Τα Continental ContiSportAttack 2 φροντίζουν για την πρόσφυση. Το πιο εντυπωσιακό; Ο Rosell κατάφερε να μειώσει το βάρος στα 131 kg. 53 κιλά λιγότερα από το stock Guerrilla!
Κανείς δεν περίμενε πως ένας μονοκύλινδρος της Royal Enfield θα κατέληγε σε ένα XTR custom. Λέει άραγε κάτι αυτό για το μέλλον της Royal Enfield; Θα δούμε αγωνιστικά μοντέλα στο μέλλον; Το ελπίζουμε!
Όλες οι ειδήσεις
Οδηγοκεντρικό supermini με πλούσιο εξοπλισμό που καίει 4,7 lt/100km – Κοστίζει 16.990 ευρώ
Flyover Θεσσαλονίκης: 90 μέτρα γέφυρας κάθε 2 εβδομάδες! Πώς θα το πετύχουν;
Το «μαγικό» υλικό που σώζει την μπαταρία και τα ηλεκτρικά του αυτοκινήτου σου
