Από τα πιο χαρακτηριστικά ενσταντανέ του θίασου της Φόρμουλα Ένα από καταβολής του, η φωτογραφία με τις ταβερνιαρέϊκες «περιποιήσεις» του τρείς φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή Nelson Piquet με αποδέκτη τον Χιλιανό Eliseo Salazar στο Grand Prix του Hockenheim εν έτει 1982.
Γνωστό τρελοκομείο ο Βραζιλιάνος, δεν δίστασε να φιλοδωρήσει με κλωτσομπουνίδια τον έρμο Salazar, όταν ο τελευταίος δεν πρόλαβε να επιβραδύνει εγκαίρως σε ένα σικέην και κατέπεσε με τη March του στο πίσω μέρος της Brabham BT50 του Tρελού που μόλις τον είχε προσπεράσει, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν αμφότεροι. Σημειωτέο πως, ο Piquet διατηρούσε πολύ φιλικές σχέσεις με το Salazar, καθώς ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά τον έβαλε στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τον υποστήριζε. Παρόλα αυτά, όταν κατέβηκε η «κουρτίνα» του μυαλού και μαύρισε το οπτικό του πεδίο (διόλου δύσκολο) από την όντως βλακώδη γκάφα του άπειρου Χιλιανού, ε τότε εκεί μίλησαν – μάλλον δικαιολογημένα – οι γροθιές!
Άλλοι καιροί θα πείτε, η Formula 1 δεν ήταν προϊόν τουλάχιστον στο επίπεδο που είναι σήμερα, μα το κυριότερο, εντελώς διαφορετική η νοοτροπία των πιλότων εκείνη την εποχή, σαφώς και απείχε έτη φωτός από την (αναγκαστικά λόγω marketing) επιτηδευμένα εξευγενισμένη και πολιτικά ορθή συμπεριφορά του σήμερα. Όμως μην γελιόμαστε, η ψυχολογία κάθε οδηγού αγώνων που διψά για τη νίκη παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη, αλλιώς δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι οδηγός αγώνων. Όλα για τη πρώτη θέση στο βάθρο λοιπόν με ότι, καλό ή κακό, θεμιτό ή αθέμιτο, αυτό συνεπάγεται ειδάλλως εγκαταλείπεις το μπάκετ και ξεκινάς το… μπριτζ! Τόσο απλά.
Στο video που ακολουθεί, οι εκδηλώσεις και χειρονομίες αγάπης από πιλότο σε πιλότο πάνε σύννεφο όταν μιλάει η αδρεναλίνη και όχι μόνον, προς επίρρωση των προαναφερομένων. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αν χαθούν κι αυτές, οι έστω light «αγαπούλες» που μαρτυρούν το άσβεστο πάθος για τη διάκριση, κλάψτα Χαράλαμπε…
Αλέξανδρος Ι. Βενιός
