Του Roberto Boni Απόδοση: Νίκος Μαρινόπουλος
Τα μικρά διάκενα ανάμεσα στις πόρτες ή το καπό και τα λοιπά τμήματα του αμαξώματος είναι αποτέλεσμα λειτουργικών αναγκών ακριβείας και αναπόφευκτων κατασκευαστικών ανοχών. Πόσο μεγάλα είναι όμως αυτά τα διάκενα; Και πόσο διαφέρουν από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο;
Όσοι έχουν επισκεφθεί κάποιο εργοστάσιο αυτοκινήτων και έχουν παρακολουθήσει ολόκληρη τη διαδικασία παραγωγής ενός αυτοκινήτου, έχουν δει δηλαδή κομμάτια λαμαρίνας και λοιπά μέρη να μετατρέπονται σε αυτοκίνητο, έχουν μια ιδέα για την πολυπλοκότητα της όλης διαδικασίας. Τα περισσότερα από τα μηχανικά μέρη προέρχονται από εξωτερικούς προμηθευτές. Ωστόσο, το πλαίσιο και το αμάξωμα κατασκευάζονται από την κάθε αυτοκινητοβιομηχανία και το ζητούμενο είναι πάντα το ίδιο. Η συναρμολόγηση με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια.
Από τις διάφορες πτυχές που πρέπει να ληφθούν υπόψιν κατά τη συναρμολόγηση του αμαξώματος, αυτή που «χτυπά» περισσότερο στο μάτι ειδικών και μη, είναι το μέγεθος και η συνέπεια που έχουν τα διάκενα ανάμεσα στις πόρτες, τα φτερά και τα λοιπά τμήματα του αμαξώματος. Ο «αέρας» μεταξύ των μερών του αμαξώματος, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο των κατασκευαστών, είναι ένας δείκτης επικοδομητικής ακρίβειας. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς αναγκών και τεχνολογικών περιορισμών που ξεκινούν από τις απαιτήσεις που ορίζουν οι σχεδιαστές και καταλήγουν σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια (για παράδειγμα, η επιτακτική ανάγκη να μπορούν να ανοίγουν οι πόρτες ακόμα και μετά από μια σφοδρή σύγκρουση) και τη λειτουργικότητα, τα οποία ποικίλλουν. Για παράδειγμα, το καπό ανοίγει μόνο περιστασιακά, σε αντίθεση με τις πόρτες που ανοίγουν συχνά πυκνά. Άρα στην περίπτωση του καπό, είναι ευκολότερο να είναι μικρότερο το διάκενο και να διατηρηθεί μικρότερο σε βάθος χρόνου. Η πόρτα του χώρου αποσκευών, από την άλλη, μπορεί να περιέχει περισσότερο «αέρα», ειδικά στην περίπτωση που λειτουργεί ηλεκτρικά. Αυτό συμβαίνει επειδή η καταπόνηση που δέχεται είναι μικρότερη και κατά τη χρήση αλλάζει ελάχιστα σε σύγκριση με μία πέμπτη πόρτα που κλείνει χειροκίνητα.
ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΙΕΣ
Η κατασκευή ενός αυτοκινήτου που ικανοποιεί το βλέμμα του πελάτη, σίγουρα απαιτεί κατασκευαστική ακρίβεια, αλλά σημαντικότερο από το μέγεθος των αρμών (το οποίο καθορίζεται κατά τη φάση της σχεδίασης) είναι η αρμονία και η ομοιομορφία τους. Φυσικά, υπάρχουν και ορισμένα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου, τα οποία διευκολύνουν τη συναρμολόγησή του. Για παράδειγμα, επιστρέφοντας στην πόρτα του χώρου αποσκευών, εάν αυτή «αγκαλιάζει» ολόκληρο το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, δεν είναι απαραίτητη η τέλεια ευθυγράμμισή της με τα φτερά, μιας και το μάτι δεν μπορεί να δει ταυτόχρονα τους αρμούς και στις δύο πλευρές. Η συναρμολόγηση των θυρών ξεκινά από το πίσω μέρος, συνεχίζεται μπροστά, μετά μπαίνουν τα φτερά και τέλος οι λασπωτήρες, οι οποίοι καλύπτουν και τυχόν μικρά κατασκευαστικά σφάλματα.
Πως μπορεί να κρίνει κανείς την ποιότητα κατασκευής του αμαξώματος; Στις δοκιμές μας αναφερόμαστε στην ποιότητα κατασκευής. Εκτός από τις άλλες παραμέτρους που καθορίζουν την ακρίβεια της συναρμολόγησης (τα «βήματα» μεταξύ δύο γειτονικών τμημάτων πρέπει να είναι «προς τα κάτω» σε σχέση με τη φορά της κίνησης, όπως για παράδειγμα μεταξύ του άνω τμήματος της μάσκας και του καπό, ώστε να μην εισέρχεται αέρας και κινδυνεύει ν’ ανοίξει το καπό εν κινήσει), μετράμε τα διάκενα μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του αμαξώματος σε τρία σημεία ζεύξης σε κάθε πλευρά (επάνω, στο κέντρο και κάτω), σε διάφορα σημεία γύρω από το καπό (κοντά στην κολώνα, στη μέση και στο εμπρός μέρος) και σε δύο σημεία στην πίσω πόρτα (στην περιοχή κάτω από το τζάμι και ακόμα χαμηλότερα, στην ευθεία που συνήθως βρίσκεται το φως της πινακίδας).
Στους πίνακες αυτών των σελίδων, αναφέρουμε για 32 από τα μοντέλα που δοκιμάστηκαν το διάστημα 2018 έως 2020 τις ελάχιστες και τις μέγιστες τιμές για τα διάκενα μεταξύ των τμημάτων του αμαξώματος, καθώς και τον συνολικό μέσο όρο. Η κατάταξη με βάση τις ψήφους υπολογίζεται με βάση το άθροισμα των μετρούμενων αρμών (το οποίο δίνει μια ιδέα για την ποιότητα της κατασκευής), στο οποίο προστίθεται η συνολική απόκλιση. Η συνολική απόκλιση είναι το άθροισμα του «αέρα» μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του αμαξώματος (στατρία σημεία μέτρησης που προαναφέραμε), ώστε να έχουμε μια ακριβέστερη εικόνα για την κατασκευαστική ακρίβεια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένα αυτοκίνητο με μικρά διάκενα, μπορεί να πάρει χαμηλή βαθμολογία εάν παρατηρηθούν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ αυτών.
Μελετώντας τα δεδομένα, η συνολική ποιότητα κατασκευής είναι υψηλή. Τα μοντέλα με ποιότητα κατασκευής «στο περίπου» ανήκουν στο παρελθόν. Ωστόσο, δεν είναι κι όλα ίδια, παρατηρήσαμε αρκετές διαφορές. Το χειρότερο έχει διαφορά (σε άθροισμα διακένων και αποκλίσεων) κοντά στο 30% σε σχέση με το καλύτερο. Μια διαφορά που δεν έχει να κάνει με την κατηγορία (μεγέθους και τιμής) του αυτοκινήτου. Ορισμένα από τα συμπαγή αυτοκίνητα είναι καλύτερα κατασκευασμένα σε σχέση με αυτοκίνητα μεγαλύτερης κατηγορίας (και επομένως ακριβότερα). Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ορισμένα από τα μοντέλα που είχαμε στη διάθεσή μας, όπως το Lexus UX και το Toyota Yaris, ήταν μοντέλα προ-παραγωγής και επομένως δικαιολογούνται κάποιες αποκλίσεις, μιας και ακόμα δεν είχε προλάβει να «στρώσει» η γραμμή παραγωγής.
