Περισσότερα από 60 χρόνια περίμενε αυτό το Lagonda για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Πρόκειται για ένα από τα ταχύτερα και πιο σπάνια προπολεμικά αυτοκίνητα της Βρετανίας και θα κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στο Concours d'Elégance του Salon Privé στα τέλη του επόμενου μήνα.
Το Lagonda V12 Rapide Drophead του 1939 είναι ένα από τα μόλις 17 κομμάτια που κατασκευάστηκαν με αναβαθμισμένο κινητήρα «Sanction IV» που προέρχεται από τα αυτοκίνητα που τερμάτισαν τρίτη και τέταρτη στον αγώνα του Le Mans το 1939 και σχεδίασε ο Walter Owen Bentley. Το συγκεκριμένο είναι επίσης ένα από μόλις δύο αυτοκίνητα με αμάξωμα δια χειρός James Young.
O Bentley είχε προσληφθεί ως τεχνικός διευθυντής από τον νέο ιδιοκτήτη της Lagonda, Alan Good, ο οποίος έσωσε την εταιρεία από χρεοκοπία το 1935. Οι δύο τους ήθελαν να κατασκευάσουν το καλύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο.
Ο Bentley ανέλαβε τη σχεδίαση ενός ολοκαίνουργιου κινητήρα V12 60 μοιρών που θα τροφοδοτούσε ένα από τα ταχύτερα αυτοκίνητα στη βρετανική αγορά τη δεκαετία του 1930. Αποφάσισε να το κάνει εκσυγχρονίζοντας την πανίσχυρη μονάδα των 8 λίτρων που ήταν το κύκνειο άσμα της παλιάς του εταιρείας, αλλά με διπλάσιους κυλίνδρους. Το Lagonda V12 που προέκυψε ήταν ένα προηγμένο, αλλά απλό, αριστούργημα. Σε αντίθεση με το Phantom III των 7,3 λίτρων της Rolls-Royce, το μόνο άλλο μοντέλο παραγωγής με κινητήρα V12 στη Βρετανία του '30, παρήγαγε περισσότερη ισχύ (180 ίππους), αλλά από μια μικρότερη και πιο αποδοτική μονάδα 4.480 κ.εκ.
Η Lagonda τοποθέτησε αρχικά τον κινητήρα σε ένα υπάρχον πλαίσιο και δημιούργησε την Olympia το 1936, όμως μόλις το 1938 πουλήθηκε το πρώτο μοντέλο. Μέχρι τότε ο Bentley είχε αναπτύξει ένα νέο πλαίσιο για να φιλοξενήσει το πανίσχυρο σύστημα μετάδοσης της κίνησης, με ανεξάρτητη ανάρτηση στο μπροστινό μέρος, χρησιμοποιώντας ράβδους στρέψης και υδραυλικούς αποσβεστήρες ενώ πίσω είχε έναν άξονα με ημιελλειπτικά φυλλοειδή ελατήρια. Το φρενάρισμα γινόταν από τέσσερα τεράστια ταμπούρα 16 ιντσών, τα οποία λειτουργούσαν υδραυλικά και αναπτύχθηκαν από τη Lockheed, ενώ το πλαίσιο είχε τρία μεταξόνια: 3,150, 3,353 και 3,505 μέτρων, όλα με στάνταρ ενσωματωμένο υδραυλικό γρύλο.
Δυστυχώς οι δυνατότητες του Lagonda V12 δεν αξιοποιήθηκαν εξ αιτίας του πολέμου το 1939 και τελικά κατασκευάστηκαν μόνο 189 κινητήρες. Αλλά δεν πέρασε απαρατήρητο, αφού η Lagonda πρόλαβε να συμμετάσχει με δύο τροποποιημένα μοντέλα V12 Rapide στο Le Mans του 1939. Με τέσσερα, αντί για δύο καρμπυρατέρ και απόδοση 220 ίππων, τερμάτισαν στην τρίτη τέταρτη θέση της γενικής κατάταξης. Ο οδηγός αγώνων και βουλευτής Earl Howe πρόσθεσε στη συνέχεια άλλη μια την επιτυχία καταγράφοντας μέση ταχύτητα 163,3 χλμ./ώρα στο Brooklands και σημειώνοντας μέγιστη ταχύτητα τα 174,24 χλμ./ώρα.
Μετά τον θάνατο του πρώτου ιδιοκτήτη του, Ταγματάρχη Gillson το 1944, το V12 Rapide αγοράστηκε από τον πρώην διευθυντή του εργοστασίου της Lagonda, Jim Davies, ο οποίος το κράτησε για 13 χρόνια πριν το αυτοκίνητο μετακομίσει στην Αυστραλία, στο γκαράζ του Αυστραλού λάτρη της Lagonda, Jim Whitehead. Μετά από 58 χρόνια στην οικογένεια Whitehead το αυτοκίνητο αγοράστηκε από τον επίσης Αυσρταλό Ian Tribe, ο οποίος του έκανε μια μεγάλη αναπαλαίωση στη Νέα Ζηλανδία με έμφαση στη διατήρηση της πρωτοτυπίας του. Η άρτια εργασία τράβηξε το ενδιαφέρον του σημερινού ιδιοκτήτη, Adrian Burr ο οποίος το 2020 το έφερε πίσω στο μέρος που κατασκευάστηκε.
Η έκθεση Concours d’Elégance θα πραγματοποιηθεί από τις 30 Αυγούστου έως τις 2 Σεπτεμβρίου στο Hampton Court Palace στο Surrey.
