Του Πάνου Ντάνου - φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος
Αυτό συμβαίνει όταν το Toyota Yaris, το αδιαφιλονίκητο best seller της ελληνικής αγοράς, συναντιέται με το νέο Hyundai i20 και το αειθαλές Opel Corsa.
Τα supermini είναι ο πυλώνας της αγοράς αυτοκινήτου. Παρ’ ότι συχνά η στατιστική χρησιμοποιείται για να προπαγανδίσει και απέχει από την απόλυτη αλήθεια (αν κάτι τέτοιο υφίσταται), εδώ οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Μαζί με τα SUV του segment τους, τα αυτοκίνητα της κατηγορίας αποτελούν περισσότερο από το 50% επί των πωλήσεων. Ή αλλιώς, ένα στα δύο αυτοκίνητα που διατίθεται, ανήκει στην κατηγορία Β, που περιλαμβάνει μεγαθήρια περιορισμένων διαστάσεων, όπως τα μοντέλα αυτής της συγκριτικής δοκιμής.
Και τα τρία, φιγουράρουν στην πρώτη πεντάδα των πωλήσεων, με το Yaris να είναι ο πολυπρωταθλητής των τελευταίων χρόνων. Ωστόσο, η τρίτη γενιά του Hyundai i20 που παρουσιάστηκε πρόσφατα, αλλά και το Opel Corsa που διανύει την εφηβεία του, έχουν σοβαρούς λόγους και ακόμη πιο πειστικά επιχειρήματα για να αμφισβητούν την υπεροχή του.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, τα μοντέλα προέρχονται από το «αφρό» της κατηγορίας, έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους και απέχουν από πειραματισμούς και ποικιλότροπες ακροβασίες. Κι αν αυτά είναι ο κοινός παρονομαστής, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο διαφοροποίησης, είναι οι κινητήρες τους. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
ΠΕΔΙΟ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟ
Από το προηγούμενο ποσοστό επί των πωλήσεων για την κατηγορία Β (και παρά την μπαγαποντιά ότι συνυπολογίζουμε και τα αντίστοιχα SUV και crossover), αντιλαμβανόμαστε το τεράστιο εύρος του σχετικού κοινού. Το pool των πελατών είναι τέτοιο, που είναι αδύνατο να τους «πιάσεις» όλους, κατ’ αρχάς σχεδιαστικά. Για να το θέσουμε διαφορετικά, δεν μπορείς να αρέσεις στους πάντες και μια τέτοια προσπάθεια θα είναι καταδικασμένη να αποτύχει, κυρίως σε μια φάση που η αυτοκινητοβιομηχανία πασχίζει για τη διαφοροποίηση, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις κοινές πλατφόρμες και την δομική ομοιομορφία.
Το i20 είναι μία ακόμη ένδειξη ότι η Hyundai πατάει γερά στις ρόδες της, κυλά σε terra firma και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Είναι ξεκάθαρο και σαφές όσον αφορά στις γραμμές του αμαξώματος, ομιλητικό αλλά όχι φλύαρο, που σημαίνει ότι στο αμάξωμά του υπάρχουν διάσπαρτες ιδιομορφίες που αθροίζονται σε ένα καλαίσθητο σύνολο. Χαρακτηριστική της σημασίας στη λεπτομέρεια είναι η τάπα της βενζίνης που φιλοξενείται στη γωνία που σχηματίζει το αριστερό πίσω φως.
Το Corsa, με παραπλήσιες διαστάσεις σε σχέση με το μοντέλο της Hyundai, είναι η σταθερή σχεδιαστική αξία. Το σχήμα του έχει αναφορές στο ίδιο του το παρελθόν, αλλά είναι ασφαλώς επικαιροποιημένο. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι οι αναλογίες του μοντέλου (όχι οι διαστάσεις), είναι οι ίδιες με αυτές της πρώτης γενιάς, που παρουσιάστηκε πίσω στο μακρινό 1982 και μπορούμε να μιλάμε για ένα διαχρονικά απαρέγκλιτο σχήμα που είναι οπτικά οικείο, διακριτό και άμεσα αναγνωρίσιμο.
Το Yaris βρίσκεται αισίως στην τέταρτη γενιά του και το γιορτάζει με ένα αμάξωμα που χρειάζεται χρόνο εξοικείωσης. Και μόλις συμβεί αυτό, είναι βέβαιο ότι οι εντυπώσεις σου θα είναι έντονες, όποιο κι αν είναι το πρόσημό τους. Η υπερβολή στο σχήμα θυμίζει το κορυφαίο GR Yaris (καθόλου τυχαία) και, τελικά, ό,τι κι αν υπαγορεύει το ατομικό αισθητικό κριτήριο, οι πίνακες των πωλήσεων δικαιώνουν τις σχεδιαστικές επιλογές. Ή τουλάχιστον και αυτές.
Το παράδοξο είναι ότι το εσωτερικό του είναι καλμαρισμένο και διαδέχεται το αμάξωμα με συγκρατημένο τρόπο, λες και η σχεδιαστική ένταση έχει εκτονωθεί αποκλειστικά στο δεύτερο. Και αυτό δεν είναι μεμπτό, στο βαθμό που ο χώρος των επιβατών είναι σύγχρονος και το δίχως άλλο ποιοτικός. Αντίθετα με το ολικό μήκος του αυτοκινήτου που είναι –ελάχιστα– μειωμένο σε σχέση με την προηγούμενη γενιά, το μεταξόνιο έχει αυξηθεί και ευεργέτησε τους χώρους.
Στο Opel Corsa, τα «αυστηρά» χαρακτηριστικά συνυπάρχουν με μοντέρνες γραμμές, η ποιότητα είναι απτά αναβαθμισμένη και την αισθάνεσαι με τα ακροδάχτυλα και το εσωτερικό του είναι ένας εξαιρετικά ευχάριστος χώρος. Η ευκρινής ψηφιακή οθόνη, είναι πλήρως ενσωματωμένη στην κεντρική κονσόλα, αντίθετα με το Yaris που εκτείνεται πάνω από τη γραμμή της τελευταίας και το i20 που είναι μια «μέση» περίπτωση και αποτελεί συνέχεια του ταμπλό.
Ο χώρος των επιβατών του i20 είναι ευθέως «ανάλογος» του εξωτερικού, με σχεδιαστική συνέχεια και συνέπεια όσον αφορά στην πληθώρα των ιδιαιτεροτήτων και προεξέχουσες τις γρίλιες κατά μήκος του ταμπλό που έσπασαν το κατεστημένο των λείων επιφανειών. Η πρακτικότητα δεν παρεκκλίνει από τα συνήθη της Hyundai και υπάρχουν αρκετοί φυσικοί διακόπτες, σε ένα ταμπλό που ισορροπεί ιδανικά μεταξύ «αναλογικότητας» και ψηφιακών ευκολιών.
«ΠΟΛΥ», «ΛΙΓΟ» ΚΑΙ «ΚΑΘΟΛΟΥ» ΥΒΡΙΔΙΚΟ
Η Hyundai κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα στον εξηλεκτρισμό, η Toyota είναι η πρώτη διδάξασα στα υβριδικά μοντέλα, ενώ η Opel έχει να περιμένει πολλά, ούσα μέλος πλέον του πανίσχυρου όμιλου Stellantis.
Το i20 προσφέρεται με «αμιγώς θερμικούς» (!) κινητήρες, αλλά και ως ήπια υβριδικό, όπως η έκδοση με το 48βολτο σύστημα που συνδυάζεται με βενζινοκινητήρα 1,0 λίτρου, ένα σύνολο που στην περίπτωσή μας αποδίδει 100 ίππους, απόδοση που είναι ίδια με το μοτέρ των 1,2 λίτρων του Corsa. Το Yaris υπερέχει, τόσο σε χωρητικότητα με τα «γενναία» 1,5 λίτρα, όσο και σε ισχύ, που φτάνει τους 116 ίππους. Εκ των τριών, το μοντέλο της Toyota είναι ένα «τυπικό» υβριδικό αυτοκίνητο (αν και όχι plug-in), που μάλιστα έχει δύο ηλεκτροκινητήρες. Βέβαια, για την κίνηση και σε συνδυασμό με τον θερμικό κινητήρα, χρησιμοποιείται αποκλειστικά ο ένας. Στην περίπτωση των δύο πρώτων η μετάδοση είναι αυτόματη με 7 και 8 σχέσεις (για τα i20 και Corsa, αντίστοιχα), ενώ στο Yaris συναντάμε ένα κιβώτιο e-CVT, μεταβαλλόμενης μετάδοσης.
Ο κινητήρας του Hyundai έχει πολύ καλή απόκριση και η «συνεργασία» με το αυτόματο κιβώτιο είναι ανάλογη, αλλά ειδικά στο θέμα της μετάδοσης το Corsa να πει πολλά, με το εξαιρετικό 8άρι που συναντάμε σε πολλά από τα αυτοκίνητα του ομίλου. Μάλιστα, το Corsa έχει εξίσου καλή απόκριση, με δεδομένα και τα επιπλέον κυβικά του κινητήρα. Από την άλλη, ο ακόμη υψηλότερος κυβισμός και οι ίπποι του Yaris δεν κρύβονται, ενώ είναι σημαντικό ότι η λειτουργία του κιβωτίου e-CVT, στερείται -σχεδόν παντελώς- της αίσθησης «πατιναρίσματος» που χαρακτηρίζει τη συνεχώς μεταβαλλόμενη κίνηση. Ταυτόχρονα με τα προηγούμενα, το Toyota είναι και το πιο οικονομικό των τριών (και, φυσικά, με τις μικρότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα).
Όσον αφορά στα δυναμικά χαρακτηριστικά, το Corsa ψηφίζει άνεση και πολύ καλή απόσβεση στις κακοτεχνίες, χωρίς ωστόσο οι κλίσεις να ενοχλούν και με το τιμόνι του να προσφέρει σωστή «πληροφόρηση», αλλά να υπολείπεται σε αίσθηση. Τα περί άνεσης ισχύουν και για i20, που όμως είναι και ιδιαίτερα διασκεδαστικό οδηγικά, έχοντας βρει την μαγική συνταγή της ισορροπημένης συμπεριφοράς, με έμφαση στην ευχαρίστηση. Τέλος, η δυναμικότητα του Yaris, δεν εξαντλείται στην εμφάνιση και στο αμάξωμα με τα μετατρόχια που δεν κάνουν καμία προσπάθεια να κρύψουν το πλάτος τους, αφού είναι οδηγικά απολαυστικό και διαχειρίζεται αποτελεσματικά κάθε είδους κακοτεχνία.
