Αν το αυτοκινητικό μέλλον έμοιαζε με τα υβριδικά Audi Q3 και Peugeot 3008, δεν θα είχαμε το παραμικρό παράπονο για τον εξηλεκτρισμό του
Του Πάνου Ντάνου φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: τα υβριδικά αυτοκίνητα εξωτερικής φόρτισης, επί το δημώδες «υβριδικά πρίζας», είναι μια εξαιρετική ιδέα που μπορεί να γεφυρώσει το θερμικό παρόν με το αμιγώς ηλεκτρικό μέλλον, με το βλέμμα στη βιωσιμότητα του δεύτερου. Όσο θα μαλλιάζει η γλώσσα μας με το range anxiety και θα πιπιλάμε -δικαίως- την καραμέλα των περιορισμένων υποδομών, τόσο αυτά τα μοντέλα θα καλούνται να παίξουν πυροσβεστικό ρόλο στη φωτιά της αυτονομίας και να συνεισφέρουν τον όβολό τους στον περιορισμό των ρύπων. Η προσπάθεια των αυτοκινητοβιομηχανιών δεν είναι σώνει και καλά αγαθοεργής, γιατί, όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν, δεν πρόκειται για ευαγή ιδρύματα αλλά για εταιρίες που –ορθώς- επιδιώκουν την κερδοφορία. Αυτό το ξέρουμε, αλλά καλό είναι να μάθουμε ότι για να έχει νόημα για το περιβάλλον όλων μας και όφελος για την τσέπη του καθενός, το υβριδικό πρίζας, πρέπει να φορτίζεται όσο πιο συχνά γίνεται. Για την ακρίβεια, αν είναι να το αγοράσετε και έχετε σκοπό να το χρησιμοποιείτε σαν θερμικό, καλύτερα να το αφήσετε στην ησυχία και την έκθεσή του, για κάποιον που έχει δει το δάσος και όχι το δέντρο.
Στην περίπτωση της ευκταίας χρήσης του, ένα τέτοιο αυτοκίνητο, μπορεί να κινηθεί για τα περιβόητα «50 χιλιόμετρα», την απόσταση που η στατιστική όρισε ότι είναι ο μέσος όρος των αστικών μετακινήσεων, χωρίς ρύπους, δίχως θόρυβο και με περιορισμένο κόστος. Είναι μια άχαστη συμφωνία, αρκεί αν εκπληρώσουμε το τυπικό μας καθήκον και να «μπριζώσουμε» το αυτοκίνητο ει δυνατόν σε κάθε δυνατή ευκαιρία.
Αυτό μας υπόσχονται τα υβριδικά PHEV Audi Q3 και Peugeot 3008 και, σε αντάλλαγμα μας δίνουν την άκοπη, οικονομική μετακίνηση, τους μπόλικους ίππους, την ικανοποίηση ότι κάτι πράξαμε για το περιβάλλον (παρά τους αστερίσκους της ηλεκτροκίνησης, γενικώς) και την σιγουριά ότι όταν χρειαστεί, το θερμικό μάννα θα είναι εκεί για να ταΐσει την κίνηση.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ PREMIUM
Ναι, αλλά δεν ακολουθούν την ίδια διαδρομή.
Αφού το αποσαφηνίσουμε αυτό, ας αναλύσουμε το γιατί.
Το Q3 είναι το πρώτο plug–in υβριδικό, compact SUV της Audi και όσο είναι στατικό, παραμένει το μοντέλο που ξέρουμε και εκτιμούμε για το σαφές του αμαξώματος, την καθαρότητα των γραμμών και το ανεπιτήδευτο της σχεδίασης. Και ενώ δεν πέφτει στην παγίδα της σοβαροφάνειας, η άτεγκτη εικόνα μοιάζει ανέμπευστη, κυρίως σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες του 3008. Το μοντέλο της Peugeot δικαίως αγαπήθηκε παράφορα, αφού υπήρξε ουσιωδώς -και όχι επικοινωνιακά- καινοτόμο. Ό,τι ακμή και γραμμή κι αν παρατηρούμε, όποια καμπύλη και επίπεδη επιφάνεια βλέπουμε, όλα όσα συνθέτουν το σύνολο της σχεδίασής του, είναι σωστά δομημένα, σε ένα αμάξωμα του οποίου η μεγαλύτερη επιτυχία παραμένει το γεγονός ότι είναι πολύ εντυπωσιακό, αλλά με ελάχιστη προσπάθεια.
Στο εσωτερικό οι διαφορές είναι ακόμη πιο διακριτές, με το Q3 απόμακρο μεν, απροσποίητο δε, και το 3008 πιστό στο νεωτεριστικό αμάξωμά του. Το Audi, λοιπόν, απαράμιλλα ποιοτικό και εύτακτο, επιλέγει να ενσωματώσει την οθόνη στην κεντρική κονσόλα και να ασκήσει το δικαίωμά του στις γωνιώδεις επιφάνειες. Αβίαστα πρακτικό, απαιτεί ελάχιστο χρόνο εξοικείωσης, αντίθετα με το 3008 που διατρανώνει την εκκεντρικότητά του και ορίζεται από την προωθημένη αισθητική. Δεν είναι τσακωμένο με την χρηστικότητα, επιλέγει ωστόσο με τη σειρά του να αποκτήσει μια στενότερη σχέση με τον οδηγό. Εδώ, η οθόνη είναι ανερυθρίαστη, οι αρκετοί «φυσικοί» διακόπτες απολαυστικοί στη χρήση τους και ο χώρος των επιβατών ένα σύνολο υλικών και τάσεων που το σύμπαν συνωμότησε για να εναρμονιστούν. Σε οποιοδήποτε άλλο μοντέλο θα μιλούσαμε για συνονθύλευμα, αλλά εδώ κάνουμε λόγο για αισθητική ομοιογένεια.
Η ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ
Τόσο το Q3 όσο και το 3008, σε βάζουν στην πρίζα του διλλήματος, αν θα διαλέξεις μια «συμβατική» έκδοση ή την PHEV και τα πλεονεκτήματά της, συνυπολογίζοντας πάντα τα lineup και τους σχετικούς τιμοκαταλόγους.
Άσχετα από οτιδήποτε άλλο πάντως, πρόκειται για δύο μοντέλα με που δεν λυπούνται την ισχύ, δεν φείδονται οδηγικών συγκινήσεων, αλλά τσιγκουνεύονται τα λίτρα βενζίνης. Καθόλου συμπτωματικά, αμφότερα έχουν ηλεκτρικό βεληνεκές που φτάνει τα 50 χιλιομέτρα και πέραν της στατιστικής, η αλήθεια είναι ότι το νούμερο είναι αρκετό για τις αστικές μετακινήσεις των περισσοτέρων από εμάς. Οι περιπτώσεις δυνατότητας οικιακής φόρτισης και οι υποπεριπτώσεις φόρτισης στον εργασιακό χώρο, ασφαλώς και αποτελούν κριτήριο επιλογής, αλλά ο θερμικός κινητήρας είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας, η ασφαλιστική δικλίδα σε οποιαδήποτε από αυτές.
Με 245 ίππους «συνολικής» ισχύος, αυτό το Q3 είναι δυνατότερο από την 2λιτρη, θερμική έκδοση και, υπό την προϋπόθεση της φόρτισης, πιο οικονομικό. Η επίτευξη της ηλεκτρικής αυτονομίας των 50 χιλιομέτρων είναι στο πόδι του οδηγού (όπως άλλωστε και στο 3008, αλλά και κάθε PHEV μοντέλο) και αν τηρηθούν οι στοιχειώδεις κανόνες περί οικονομικής οδήγησης, το νούμερο δεν απέχει από την πραγματικότητα. Οδηγικά, δίνεται περισσότερη βαρύτητα στη διαχείριση του αυξημένου βάρους, κάτι που σημαίνει ότι το Q3 δεν κλίνει το γόνυ στις στροφές, αλλά και είναι λιγότερο αποτελεσματικό από το 3008 στις έντονες ανωμαλίες.
Τα μοντέλο της Peugeot με τους 225 ίππους του υστερεί σε ονομαστική ισχύ, αλλά το εξαιρετικό αυτόματο κιβώτιο των 8 σχέσεων (επίσης αυτόματο, αλλά 6τάχυτο στην περίπτωση του Q3), μαζί με τα 200 περίπου επιπλέον κυβικά του θερμικού κινητήρα, αμβλύνουν τη διαφορά των απόλυτων αριθμών. Και, παρ’ ότι το τιμόνι του Audi παίρνει κεφάλι σε ό,τι αφορά στην αίσθηση, άπαξ και συνηθίσεις την μικρή και ασυνήθιστη στεφάνη (flat bottom γαρ) του 3008 και τη ροπή που πρέπει να ασκήσεις, ανακαλύπτεις ότι το σύστημα διεύθυνσης είναι εξίσου ακριβές, ενώ η άνεση είναι εξαιρετική στο μοντέλο της Peugeot είναι εξαιρετική, όπως άλλωστε και η ποιότητα κύλισης.
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι τόσο το Audi Q3, όσο και το Peugeot 3008, έχουν απαντήσει προ πολλού στα ερωτήματα περί ποιότητας και premium. Οι συγκεκριμένες εκδόσεις τους όμως, παίρνουν σαφή θέση στο κρίσιμο ζήτημα της μεταβατικής περιόδου, μέχρι την οριστική επικράτηση της ηλεκτροκίνησης.
