Η εκπληκτική εφεύρεση του «φρυδόφρενου» που υποσχόταν ως και 75% βελτίωση στους χρόνους αντίδρασης κατά την πέδηση
Στη δεκαετία του 60, υπήρξε μια παγκόσμια τάση αχαλίνωτου φουτουρισμού. Η πυρηνική ενέργεια και πολύ περισσότερο η εξερεύνηση του διαστήματος, είχαν εξάψει την φαντασία των ανθρώπων και αυτό αντανακλούσε σε οποιαδήποτε έκφανση τους, ατομική ή συλλογική.
Από τον σχεδιασμό οικιακών συσκευών και τη μόδα, μέχρι τις τέχνες και τις –αισιόδοξες- προβλέψεις, ότι το 2000 θα υπάρχουν ιπτάμενα αυτοκίνητα. Για την ιστορία, δεν υπήρξαν. Αλλά αυτό το ξέρετε μάλλον.
Το αυτοκίνητο πάντως, αποτέλεσε «πεδίον δόξης λαμπρό» για πειραματισμούς και καινοτόμες προτάσεις. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, η Ford έφτασε στο σημείο να θεωρήσει «καλή ιδέα» ένα πυρηνοκίνητο αυτοκίνητο.
Oνομαζόταν Nucleon και είχε «το δικό του, τον ατομικό του, αντιδραστήρα». Αυτή η ακολουθία λέξεων, προέρχεται απο «Το παιδί του σωλήνα» του Τζίμη Πανούση, ένα τραγούδι που ξεκινά με το στιχουργικό έπος «Ένα μωρό με δυο κεφάλια και δυο κεραμίδια στα δυο του τα φρύδια».
Το «φρύδια» κρατήστε το, αποτελεί την πάσα για το θέμα μας λοιπόν:
Το 1965, στο περιοδικό Popular Mechanics δημοσιεύεται ένα άρθρο με τον τίτλο «Eyebrow Auto Brake», που μεταφράζεται ως «Αυτόματο Φρένο Φρυδιών». Το κείμενο συνοδευόταν από την φωτογραφία ενός κουστουμαρισμένου κυρίου, με κλασικό 60s σκελετό γυαλιών, από τις άκρες του οποίου (τους σκελετού, όχι του κυρίου) , εκατέρωθεν των πλευρών, προεξείχαν δύο «κεραίες», που συνδέονταν με το πρόσωπο του. Συγκεκριμένα, λίγο πάνω από τα φρύδια.
Αυτές οι κεραίες, ήταν ηλεκτρόδια και μπορούσαν να ανιχνεύσουν το φορτίο που παρήγαγαν οι μύες του προσώπου όταν κάποιος κουνούσε τα φρύδια του. Μέσω καλωδίου, τα ηλεκτρόδια συνδέονταν με μια μονάδα ελέγχου, η οποία ενίσχυε το σήμα και ενεργοποιούσε έναν ηλεκτρομαγνήτη, προσαρμοσμένο στο πεντάλ του φρένου.
Εν ολίγοις, αν κάποιος σήκωνε τα φρύδια του το αυτοκίνητο φρέναρε και βάση των ισχυρισμών του γιουγκοσλαβικής καταγωγής εφευρέτη, το έκανε με βελτίωση της τάξεως του 75% σε χρόνους αντίδρασης, συγκριτικά με την ενεργοποίηση του φρένου, συμβατικά, με το πόδι.
Το γιατί δεν προχώρησε η ιδέα, είναι προφανές. Ακόμα και για τα «πιο νεωτερισμός πεθαίνεις» 60s, το όλο πράγμα, ήταν υπερβολικά μπροστά από την εποχή του. Οφείλω ωστόσο να ομογήσω ότι -ακόμα και σαν ιδέα- αποτέλεσε το πρώτο σύστημα ADAS.
Oι μύες που αφορούν την κίνηση των ματιών και των… περιφερειακών τους (βλέφαρα, φρύδια) είναι αυτοί με τις ταχύτερες αντιδράσεις στο ανθρώπινο σώμα. Δεδομένης της εκφρασης που σχηματίζεται λίγο πριν την στούκα στο πρόσωπο μας, όπου γουρλώνουμε τα ματια, το σύστημα θα ενεροποιούσε αυτόματα τα φρένα και θα το έκανε μάλιστα ταχύτητα, αφού πρόκειται για ακούσιες αντιδράσεις του ΚΝΣ (Κεντρικό Νευρικό Σύστημα).
Επίσης, με λίγη εξάσκηση από πλευράς οδηγού, αυτό θα μπορούσε να είναι το ABS. πολύ πριν το ABS εμφανιστεί στη μοροφή που το ξέρουμε:
Από την άλλη βέβαια, κατά τις στάσεις σε φανάρια ή στην κίνηση, όπου πρέπει να πατιέται συνεχώς το φρένο για να μην τσουλήσει το αυτοκίνητο, ένας εξωτερικός παρατηρητής θα έβλεπε όλους του οδηγούς να είναι κάπως έτσι:
Δυστυχώς, δεν μάθαμε ποτέ αν το «φρυδόφρενο» ήταν λειτουργικό και πρακτικό.
Ούτε και ιπτάμενα αυτοκίνητα έχουμε. Ακόμα.
Όλες οι ειδήσεις
Αυτό είναι το πιο άχρηστο αξεσουάρ αυτοκινήτου
Ferrari 296 Speciale: Πόσο σπέσιαλ αντέχεις;
Η VW «χτυπάει» τα 1000 χιλιόμετρα αυτονομίας με ηλεκτρικό: Ποια τεχνολογία θα χρησιμοποιήσει
