Βρεθήκαμε στην Αλεξανδρούπολη, στο Πεδίο Βολής «ΑΕΤΟΣ» για να οδηγήσουμε τα θωρακισμένα τροχοφόρα του Ελληνικού Στρατού.
των Αλέξανδρου Ι. Βενιού, Τρύφωνα Αλεξόπουλου
Φωτογραφίες: Ναυσικά Βασιλειάδου, Δημήτρης Μανώλαρος
Σεβασμός: η μοναδική λέξη που αρμόζει στις εξωπραγματικές ικανότητες των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού του Ελληνικού Στρατού, μα κυρίως στην τιμή, στο ήθος και στον επαγγελματισμό -άπαντα σε κορυφαίο επίπεδο- των στελεχών της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Έβρος» που τα χειρίζονται. Ευτυχήσαμε να περάσουμε μαζί τους μία ολόκληρη μέρα και ευπειθώς αναφέρουμε!
Όταν δόθηκε το πράσινο φως για να μεταβούμε στην Αλεξανδρούπολη και να γνωρίσουμε από κοντά τo στόλο των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Έβρος», προσπαθήσαμε να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες ήταν δυνατόν για να είμαστε καλά διαβασμένοι. Bλέπετε, μόνον εύκολα, ούτε φυσικά κάθε μέρα, δεν προκύπτει η μοναδική ευκαιρία να δεις από κοντά τρεις φημισμένες πολεμικές μηχανές, όπως τα M 1117 Guardian, VBL Panhard και Μ1114 HMMWV, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε πάμπολλες πολεμικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο, όπως στο Ιράκ, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν κ.α. Άκρως εντυπωσιακές, τι άλλο, οι τεχνικές προδιαγραφές σε επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας, ως οφείλουν άλλωστε σε σχέση με τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν στο νευραλγικό κομμάτι της φύλαξης των συνόρων μας με την Τουρκία εν προκειμένω. Δίχως αμφιβολία, πληρούν απόλυτα το απόφθεγμα του Ιουλίου Καίσαρα «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Παρ’ όλα αυτά η θεωρία ωχριά τελικώς μπροστά στα όσα θαυμαστά κάνουν στην πράξη, όπως διαπιστώσαμε βλέποντας τα να «οργώνουν» το πεδίο βολής της Αλεξανδρούπολης. Φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν τον τρόπο που το βάρους 14+ τόνων M 1117 Guardian σκαρφαλώνει σε λασπωμένο έδαφος με κλίση 60 μοιρών, κινούμενο σε ρυθμούς… ρελαντί. Όπως αντίστοιχα εκθαμβωτικός και ο τρόπος που το θρυλικό Μ 1115 HMMWV (ή Humvee όπως είναι ευρέως γνωστό) ισοπεδώνει για πλάκα, αβυσσάλεα νεροφαγώματα και λάκκους με λάσπη βάθους 1 μέτρου. Λογικό και αναμενόμενο οι ικανότητές τους να μην είναι τίποτε λιγότερο εκτός από κορυφαίες και να μην έχουν καμία απολύτως σχέση ακόμα και σε σύγκριση με τα καλύτερα καθαρόαιμα off road σε πολιτική ή αγωνιστική εκδοχή. Μείναμε άφωνοι από την απόδοση και την τέλεια κατάσταση των τριών, άψογα συντηρημένων πολεμικών μηχανών.
Όντως καταγράψαμε μία πρωτόγνωρη εμπειρία που όμοιά της δεν έχουμε ξαναβιώσει. Ωστόσο, η λάμψη τους ολοκληρώνεται και αναδεικνύεται εμφατικά από το ανθρώπινο στοιχείο, τα στελέχη με άλλα λόγια της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Εβρος». Τον διοικητή, τους αξιωματικούς, τα πληρώματα των οχημάτων και τους μηχανικούς που την απαρτίζουν, που από την πρώτη στιγμή μας έκαναν να αισθανθούμε μέλη της μεγάλης στρατιωτικής οικογένειάς τους. Νέοι άνθρωποι, ευγενέστατοι, φιλόξενοι, καλλιεργημένοι, που αν και 24 ώρες το 24ωρο ζουν κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, τους διακρίνει η ηρεμία και μία σπάνια σεμνότητα. Άπαντες άριστοι επαγγελματίες, άρτια εκπαιδευμένοι με υψηλές ικανότητες, των οποίων το διαπεραστικό βλέμμα αποτυπώνει, τόσο το υψηλό αίσθημα του καθήκοντος όσο και την αποφασιστικότητά τους αν, ω μη γένοιτο, προκύψει η ώρα του «ΕΩΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΠΕΣΕΙΝ»(μέχρι τελικής πτώσης του αντιπάλου), όπως είναι το ρητό που συνοδεύει το έμβλημα της Μεραρχίας. Έστω κι αν ευχή όλων τους/μας να μην έρθει ποτέ εκείνη η στιγμή…
Διαβάστε ολόκληρη την εμπειρία μας κάνοντας κλικ ΕΔΩ.
Όλες οι ειδήσεις
Μπήκαμε στο Πεδίο Βολής & οδηγήσαμε τα θωρακισμένα τροχοφόρα του Ελληνικού Στρατού
Ποιες είναι οι γέφυρες Bailey; Υπάρχουν πάνω από 100 σε όλη την Ελλάδα
