Tρία μοντέλα σταθμός στη θρυλική πορεία της MG, από τα πιο γνωστά και αξιαγάπητα σπορ αυτοκίνητα όλων των εποχών, υψηλής αισθητικής και αξίας που λιτανεύουν την ακαταμάχητη ομορφιά της πραγματικής αυτοκίνησης. Τρία τετράτροχα διαμάντια κατ’ ουσίαν, που ως τέτοια λάμπουν στο διηνεκές!
του Αλέξανδρου Ι. Βενιού, φωτογραφίες Ναυσικά Βασιλειάδου
Κάποιες φορές η δουλειά του δημοσιογράφου αυτοκινήτου, όσον αφορά στην αποτύπωση εικόνων, σκέψεων και καταστάσεων δεν είναι τόσο περίπλοκη όσο συνήθως. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις – σπάνιες είναι η αλήθεια – που οι εικόνες και τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Που δεν απαιτούνται επεξηγήσεις για να οριοθετηθεί η ύπαρξη τους ή πομπώδεις λέξεις για να καταδειχθεί η αξία τους. Η παρουσία τους και μόνο λειτουργεί ως αυταπόδεικτο των όσων πρεσβεύουν, οπότε εκεί σταματούν τα περιττά λόγια και παραμένεις σιωπηλός να θαυμάζεις. Μία ανάλογη περίπτωση λοιπόν και δη εις τριπλούν, συνέβη στο γράφοντα που ευτύχησε να περάσει σχεδόν μία ολόκληρη μέρα, αναπνέοντας δίπλα σε τρία εξωτικά μοντέλα της Morris Garage, της Βρετανικής MG κοντολογίς. Αγαπητοί αναγνώστες έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω, το MGA του 1957, το MGB του 1968 και το MG B GT V8 του 1973.
Αλήθεια τώρα, τί έφτιαχναν οι Αγγλάρες!
ΜGA (1957)
Το MGA ένα αυστηρά διθέσιο σπορ μοντέλο, παρουσιάστηκε επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης στις 26 Σεπτεμβρίου 1955 και παρέμεινε στη παραγωγή έως το 1962, πουλώντας συνολικά σε όλο το κόσμο 101.081 αυτοκίνητα. Διατίθετο σε ανοιχτή αλλά και κλειστή έκδοση και απέκτησε τεράστια φήμη λόγω της παρουσίας του σε αγώνες ταχύτητας ανά το κόσμο. Η κυοφορία του MGA χρονολογείται από το 1951, όταν ο σχεδιαστής της MG, Syd Enever, προχώρησε σε μία σειρά βελτιώσεων στο αμάξωμα του MG TD EX172 με το οποίο συμμετείχαν στον 24ωρο αγώνα του Le Mans της ίδιας χρονιάς οι George Phillips / Alan Rippon. Μετά από ένα σερί πρωτοτύπων που συμμετείχαν σε διάφορες αγωνιστικές εκδηλώσεις, το “πρώτο μιας νέας γραμμής” MGA κατά το διαφημιστικό σλόγκαν που το συνόδευε, μπήκε σε κανονική παραγωγή το 1955 αντικαθιστώντας το MGTF. Στη κανονική του εκδοχή όπως το λευκό αυτοκίνητο του 1957 που βλέπετε εδώ, έχει υιοθετήσει ένα πολύ προχωρημένο – για τα στάνταρντς της MG – αισθητικά στιλ, ενώ βασίζεται σε ένα εντελώς καινούργιο σασί. Οι χυτές γραμμές που διατρέχουν το πανάλαφρο αμάξωμα των 930 κιλών το καθιστούν υπέρμετρα κομψό, ενώ η πολύ μικρή απόσταση του πατώματος από το έδαφος του εξασφαλίζει χαμηλό κέντρο βάρους.
Το τελευταίο βεβαίως αποτελεί τεχνικό χαρακτηριστικό χρυσάφι, καθώς είχε αντίκρισμα σε κορυφαίο κράτημα στις στροφές. Πέραν του χαμηλού πατώματος ένα επιπλέον στοιχείο που συνέδραμε στην επίτευξη του χαμηλού κέντρου βάρους, είναι το ελαφρώς αυξημένο εύρος των πλαϊνών τμημάτων του αμαξώματος που επέτρεπε τη χαμηλότερη τοποθέτηση των καθισμάτων στο μινιμάλ εσωτερικό του.
Κάτω από το καπό του υφίσταται ο (προερχόμενος από το σεντάν MG Magnet) 4κύλινδρος και 8βάλβιδος κινητήρας 1.489κ.εκ. B-Series της Austin, που αποδίδει 73 ίππους και 105Nm ροπής που μεταδίδονται στους πίσω τροχούς μέσω ενός κιβωτίου τεσσάρων σχέσεων και επιταχύνει το Βρετανικό κόσμημα από 0-100χλμ./ώρα σε 15,7 δευτ. Μπορεί οι επιδόσεις του με τα σύγχρονα μέτρα και σταθμά να μην εντυπωσιάζουν, παρόλα αυτά για την εποχή του, ειδικά στις αγωνιστικές του εκδοχές (με μοτέρ 110 ίππων και δύο εκκεντροφόρους επί κεφαλής και δισκόφρενα εμπρός αντί ταμπούρων) χάρη στην εκπληκτική του οδική συμπεριφορά ήταν ένα όπλο. Επιπλέον η ύπαρξη των διπλών καρμπυρατέρ, όπως διαπίστωσα δια ζώσης τις στιγμές που το έζησα από κοντά, επιτρέπουν να αναδύεται στο χώρο που κινείται μία θεσπέσια μελωδία! Η ιδιοκτήτρια του λευκού MGA, κυρία Φαίδρα Γρηγοριάδου-Φραντζή συμβιώνει μαζί του τριάντα και πλέον χρόνια, κινούμενη μάλιστα επί καθημερινής βάσεως μαζί του απολαμβάνοντας τη κάθε στιγμή, ενώ ευκαιρίας δοθείσης συμμετέχει και σε αγώνες κλασσικών αυτοκινήτων. Στην ερώτηση μου «πως είναι η καθημερινότητα σας με το MGA», το διάπλατο χαμόγελο που φώτισε το πρόσωπο της ευγενέστατης κυρίας Φραντζή, ήταν τελικώς η καλύτερη απάντηση! Και κύριο χαρακτηριστικό του, η επόμενη ερώτηση; «Η εύκολη συντήρηση»…
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 4κύλινδρος 8βάλβιδος 1.489κ.εκ.
ΙΣΧΥΣ 73 ίπποι
ΚΙΒΩΤΙΟ μηχανικό 4 σχέσεων
ΑΝΑΡΤΗΣΗ εμπρός/πίσω: ανεξάρτητη/άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σόυστας
ΦΡΕΝΑ εμπρός/ πίσω: ταμπούρα/ταμπούρα
ΒΑΡΟΣ 930 κιλά
MG B (1968)
To ΜG B, ο πατριάρχης των Roadster ακριβέστερα, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και αξιαγάπητα σπορ αυτοκίνητα όλων των εποχών. Έμεινε για πολλά χρόνια στην παραγωγή (1962-1980) και άντεξε στις δοκιμασίες του χρόνου, παρόλο που από κάποια στιγμή και μετά δεν ήταν πλέον ανταγωνιστικό σε ό,τι αφορούσε στις επιδόσεις. Όλο αυτό το διάστημα των 18 ετών, το βασικό σχήμα του αυτοκινήτου έμεινε αναλλοίωτο, εκτός από τα τελευταία μοντέλα που απέκτησαν πλαστικούς προφυλακτήρες (από το 1975 και μετά), λόγω της αλλαγής προδιαγραφών ασφαλείας στις Η.Π.Α..
Το MG B αποτελεί το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρίας με αυτοφερόμενο αμάξωμα και ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης εμπρός, ενώ πρόσφερε άνετους χώρους στους δύο επιβάτες του. Ο κινητήρας με τον διατίθετο ήταν ένα σύνολο 1,8 λίτρων που απέδιδε 92 ίππους και προερχόταν από την Αustin.
Το MG B χρησιμοποιούσε το ίδιο κιβώτιο ταχυτήτων με το προκάτοχο του, αλλά και την ίδια ανάρτηση (διπλά ψαλίδια εμπρός και άκαμπτος άξονας με σούστες πίσω) –παρόλο που υπήρχαν κάποιες μικρές διαφορές στην στήριξή της, λόγω του αυτοφερόμενου αμαξώματος. Σε ό,τι αφορά, στο εμπορικό κομμάτι της υπόθεσης, μπορούμε να πούμε πως η επιτυχία του MG B στη Παγκόσμια αγορά απλά δεν συγκρίνεται με ό,τιδήποτε είχαν καταφέρει μέχρι τότε οι προκάτοχοί του. Ήδη μέχρι το Μάϊο του 1971, είχαν κατασκευαστεί περισσότερα από 250.000 MG B (υπερδιπλάσια από την συνολική παραγωγή του MG Α), ωστόσο, τα πράγματα είχαν αρχίσει ήδη ν’ αλλάζουν προς το συντηρητικότερο. Η δεκαετία του ’70 αποδείχθηκε μοιραία για την κρατική BMC, που χωρίς νέα μοντέλα προσπαθούσε να κρατηθεί στην επιφάνεια βασιζόμενη σε κάποιες ειδικές εκδόσεις του MG B, που δεν ήταν σε καμιά περίπτωση ικανές να κρύψουν την ηλικία του. Έτσι η αυλαία του MG B έπεσε και τυπικά στις 22 Οκτωβρίου του 1980. Εκείνη η μέρα ήταν η τελευταία μιας εποχής που είχε τελειώσει οριστικά, όχι μόνο για το συγκεκριμένο μοντέλο, αλλά και για την ίδια την εταιρία.
Το εικονιζόμενο πράσινο MG B είναι μοντέλο του 1968. Ευτυχής ιδιοκτήτης του (όπως και του μαύρου εξαιρετικά σπάνιου MG B GT V8 που έπεται) ο κύριος Ηλίας Μπίσιας. Ένας πολύ ωραίος τύπος, βαθύς γνώστης και φανατικός λάτρης της Βρετανικής μα και της Ιταλικής σχολής της αυτοκίνησης, με τον οποίο θα μπορούσαμε να μιλάμε…εσαεί για MG και Alfa Romeo. Παρέα με τη κόρη του Θάλεια, επίσης φανατική και άψογα ενημερωμένη για όλα τα παραπάνω παρά το νεαρό της ηλικίας της, άντεξαν με απίστευτη ευγένεια τη βάσανο τη φωτογράφισης πάντα με χαμόγελο! Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με τις πανέμορφες ακτινωτές ζάντες αγοράστηκε από τον τωρινό ιδιοκτήτη του το 2020, είναι άψογα συντηρημένο και έχει διανύσει μόλις 18264 χλμ. Παρά το βαρύ επαγγελματικό πρόγραμμα, ο ιδιοκτήτης ξεκλέβει χρόνο και συμμετέχει με το MG B του σε αγώνες κλασσικών αυτοκινήτων, πάντα με τη κόρη του παραπλεύρως, απολαμβάνοντας όπως μας δήλωσε χαρακτηριστικά: «Την απόλυτα ήρεμη βόλτα»!!!
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 4κύλινδρος 8βάλβιδος 1.799κ.εκ.
ΙΣΧΥΣ 92 ίπποι
ΚΙΒΩΤΙΟ μηχανικό 4 σχέσεων
ΑΝΑΡΤΗΣΗ εμπρός/πίσω: διπλά ψαλίδια/ άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας
ΦΡΕΝΑ εμπρός/πίσω: δίσκοι/ ταμπούρα
ΒΑΡΟΣ 920 κιλά
MGB GT V8(1973)
Aν το MG B θεωρείται αυτοδικαίως ο πατριάρχης των ρόουντστερ, τότε το MGB GT, η κλειστή έκδοση του δηλαδή, θεωρείται αυτοδικαίως ο πατριάρχης των σπορ hatchback! To μοντέλο δημιούργημα του σχεδιαστικού οίκου Pininfarina, παρουσιάστηκε επίσημα τον Οκτώβριο του 1965 και παρέμεινε στη παραγωγή μέχρι και το 1980. Η διαμόρφωση δύο όγκων πέραν της κουπέ αισθητικής διαφοροποίησης πρόσφερε χρηστικότητα λόγω, του ελαφρώς μεγαλύτερου χώρου αποσκευών και της (θεωρητικής) διαρρύθμισης στο σαλόνι των 2+2 θέσεων με τη προσθήκη ενός μικρού πάγκου που μπορούσε να φιλοξενήσει δύο μικρά παιδιά. Σε επίπεδο τεχνικών χαρακτηριστικών πέραν της διαφορετικής κατασκευαστικής δομής του αμαξώματος, εξοπλίζονταν με διαφορετικά ελατήρια στις αναρτήσεις και μεγαλύτερης διατομής αντιστρεπτικές ράβδους, ενώ τα υπόλοιπα μηχανικά μέρη(κινητήρας, φρένα) ήταν ακριβώς ίδια με της ανοιχτής έκδοσης.
Η μοίρα του μοντέλου ωστόσο άλλαξε ριζικά το 1973, όταν ο Ken Costello, ένας πετυχημένος οδηγός αγώνων στο Βρετανικό πρωτάθλημα Saloon Car, έφτασε στο εργοστάσιο της MG για να δείξει στους μηχανικούς της εταιρίας μία παραλλαγή του μοντέλου δικής του εμπνεύσεως, που χρησιμοποιούσε ένα οκτακύλινδρο σε διάταξη V κινητήρα της Rover. Το αποτέλεσμα εξέπληξε τους πάντες και κάπως έτσι ξεκίνησε δειλά η παραγωγή του. Στη πορεία ωστόσο η ζήτηση για το V8 MG B του Costello ήταν τεράστια, σε τέτοιο βαθμό που η Rover δεν μπορούσε πλέον να καλύψει τη προμήθεια των κινητήρων. Παρόλα ο Costello κατάφερε να διατηρήσει την παραγωγή του, αν και όπως αποδείχθηκε στη πορεία ο λόγος των προβλημάτων στη προμήθεια ήταν άλλος. Τον Αύγουστο του 1973 η MG παρουσίασε τη δική της έκδοση του MG B GE V8…
Όπως και νάχει πάντως, με την έκδοση MGB GT V8, η υπόσταση του μοντέλου ανήλθε σε πολύ ψηλά επίπεδα. Ειδοποιός διαφορά εν προκειμένω, η παρουσία στο διαμέρισμα του κινητήρα του θηριώδους οκτακύλινδρου σε διάταξη V συνόλου 3,5 λίτρων προερχόμενου από το Range Rover! Μπορεί η μέγιστη ιπποδύναμη των 137 ίππων που απέδιδε να μην εντυπωσιάζει (λόγω περιορισμών εκπομπών ρύπων στην Ευρώπη έχει μειωμένη συμπίεση από 10,5:1 σε 8,25:1), πλήν όμως η μέγιστη ροπή των 262 Nm φθάνει και περισσεύει για να επιταχύνει το πανάλαφρο MG B GTV8 σε μόλις 7,7 δευτ. προσδίδοντας του τελική ταχύτητα 201 χλμ./ώρα! Χάρη στο αλουμινένιο μπλοκ κυλίνδρων και των κυλινδροκεφαλών, ο κινητήρας Rover V8 ζύγιζε περίπου 20 κιλά λιγότερο από τον σιδερένιο τετρακύλινδρο της MG, ενώ διακρίνονταν για τις περιορισμένες ανάγκες συντήρησης. Επιπλέον η κατασκευαστική δομή του V8, διευκόλυνε την επίτευξη ιδανικής κατανομής βάρους ανάμεσα στους άξονες αγγίζοντας το ιδανικό 50-50 (49,4% εμπρός και 50,6% πίσω).
Η παραγωγή του διήρκησε μόλις τρία χρόνια (1973-1976), ενώ η εταιρεία επέλεξε να μην εξάγει ποτέ το συγκεκριμένο μοντέλο στις Ηνωμένες Πολιτείες παρά τη δημοφιλία της ανοιχτής έκδοσης. Αντ’ αυτού κατασκευάστηκαν μόλις επτά (7) αριστεροτίμονα αυτοκίνητα, τα οποία εστάλησαν στην Αμερική για να λάβουν πιστοποίηση και εν συνεχεία επέστρεψαν στο Ηνωμένο Βασίλειο για να πουληθούν σε χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτό εξάλλου το χαρακτηριστικό καθιστά και εξαιρετικά σπάνιο το συγκεκριμένο μαύρο MG B GTV8 που σας παρουσιάζουμε, το οποίο έχει διανύσει μόλις 409 μίλια! Η διαφορετικότητα της συγκεκριμένης έκδοσης τονίζεται από, τα σήματα V8 (στη μάσκα, το αριστερό μπροστινό φτερό και την αριστερή πλευρά της πόρτας του χώρου αποσκευών) και τις εντυπωσιακές ζάντες Dunlop 5J (με ελαστικά 175 HR 14 αντί για 165 SR 14 του συνηθισμένου GT ή 155 SR 14 του roadster). Σε επίπεδο μηχανικών μερών, καταγράφονται επίσης, ενισχυμένος συμπλέκτης και κιβώτιο ταχυτήτων (για να αντέχουν την αυξημένη ροπή), διαφορετική τελική σχέσης μετάδοσης (από 3,91:1 σε 3,07:1), ψηλότερα ελατήρια αναρτήσεων εμπρός πίσω, ενώ ενισχύθηκε και η πίσω ανάρτηση (άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας).
To μαύρο MG B GT V8 που βλέπετε, αγοράστηκε τον Οκτώβριο του 2021 και έκτοτε μετρά ήδη κάμποσες συμμετοχές σε αγώνες κλασσικών. Η συντήρηση του γίνεται με θρησκευτική ευλάβεια, ενώ o H.Μ. δεν χάνει ευκαιρία να το οδηγεί, μόνο και μόνο για να απολαμβάνει τη ροπή μα κυρίως τον ήχο του οκτακύλινδρου μοτέρ. Πως χαρακτηρίζει το MG B GT V8 με μία λέξη; «Έρωτας»!!! Γιατρέ ευχαριστώ θερμά!!!
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 8κύλινδρος σε διάταξη V 3.532
ΙΣΧΥΣ 137 ίπποι
ΚΙΒΩΤΙΟ μηχανικό 4 σχέσεων με overdrive
ΑΝΑΡΤΗΣΗ εμπρός/πίσω: διπλά ψαλίδια/άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούτστας
ΦΡΕΝΑ εμπρός/πίσω: δίσκοι/ταμπούρα
ΒΑΡΟΣ 1084 κιλά
Παρά τη χρονοβόρα διαδικασία και τις υψηλές θερμοκρασίες τη μέρα της φωτογράφισης οι ευγενέστατοι ιδιοκτήτες των τριών MG δεν έπαψαν στιγμή να μας σκλαβώνουν με την υπομονή και την ευγένεια τους, ενώ το χαμόγελο τους μας μετέδωσε την απαραίτητη θετική ενέργεια. Έκπληξη πρώτου μεγέθους αποτέλεσε για το γράφοντα η γνωριμία με τον κύριο Αλέξανδρο Ισάακογλου, φίλο των προαναφερομένων, που παρέστη για να βοηθήσει στις ανάγκες της φωτογράφισης των αυτοκινήτων και άφησε άφωνο τον γράφοντα με τις τεράστιες τεχνικές του γνώσεις! Ηλία, Θάλεια, Φαίδρα και Αλέξανδρε, ευχαριστώ από καρδιάς!
