Θα έχετε ίσως παρατηρήσει τελευταία μια έξαρση ατυχημάτων στους δρόμους.
Και δυστυχώς ακούμε πλέον συχνά και για θανατηφόρα δυστυχήματα, συχνά με θύματα νέους ανθρώπους. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, αυτά τα δυστυχήματα γίνονται χωρίς εμπλοκή άλλου οχήματος, αλλά διαβάζουμε στην ειδησεογραφία ότι ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου ή της μοτοσικλέτας και χτύπησε σε σταθμευμένο όχημα ή -ακόμα χειρότερα- σε σταθερό εμπόδιο.
Δεν είναι κάτι νέο φυσικά αυτό στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι έχουμε έναν από τους υψηλότερους δείκτες δυστυχημάτων στην Ευρώπη, φαίνεται όμως ότι τελευταία υπάρχει μια έξαρση. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα μη θανατηφόρα ατυχήματα, που είναι συνεχή ακόμα και σε μεγάλους δρόμους χωρίς προβληματικές διασταυρώσεις, προβλήματα ορατότητας κλπ. και, ιδιαίτερα στην Αττική, γίνονται αισθητά στους οδηγούς σε μεγάλα τμήματα της πρωτεύουσας λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης που δημιουργούν. Σχεδόν καθημερινά είναι π.χ. τα προβλήματα στη λεωφόρο Κηφισού, με τα ατυχήματα να δημιουργούν ουρές χιλιομέτρων. Προ ημερών υπήρξε μεγάλη ταλαιπωρία στα νότια προάστια, καθώς υπήρξε ταυτόχρονα ατύχημα με δύο αυτοκίνητα στην παραλιακή και άλλο ατύχημα με τρία αυτοκίνητα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μπλοκάροντας έτσι και τους δύο κύριους οδικούς άξονες της περιοχής.
Η κατάσταση αυτή οφείλεται σε δύο διαφορετικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι η μεγάλη πίεση που έχουν υποστεί οι πολίτες τα δύο τελευταία χρόνια λόγω του κορωνοϊού, με την κατάσταση να επιδεινώνεται τώρα λόγω της ενεργειακής κρίσης, κάτι που δημιουργεί άγχος, έλλειψη προσοχής, μερικές φορές και αντικοινωνική συμπεριφορά. Ο δεύτερος παράγοντας είναι δυστυχώς η ανεπαρκής (ως ανύπαρκτη) αστυνόμευση. Γνωρίζουμε ότι κάποιοι θα αντιτάξουν πως η Τροχαία δίνει στοιχεία για «εξορμήσεις» που κάνει και για παραβάσεις που βεβαιώνει, άρα υπάρχει αστυνόμευση. Για να μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλό μας, σημασία έχει τί είδους αστυνόμευση γίνεται και σε ποιες παραβάσεις δίνεται προτεραιότητα.
Γιατί δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις επιλέγεται η εύκολη λύση, ένα συνεργείο «στήνεται» σε μια ευθεία, γράφει για «υπερβολική ταχύτητα» όποιον παραβιάζει το (συνήθως πολύ χαμηλό) τοπικό όριο και μετά από μερικές δεκάδες κλήσεις θεωρείται ότι η «αποστολή εξετελέσθη». Αμ δε! Αν δεν αποφασίσει η Τροχαία να εγκαταλείψει τα στερεότυπα και να αρχίσει να κυνηγάει ανελέητα τις πραγματικά επικίνδυνες παραβάσεις (όπως π.χ. η χρήση κινητού, που αποτελεί τη μάστιγα της εποχής μας, η κατανάλωση οινοπνεύματος κλπ.), ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται λιγότερες κλήσεις, τα οχήματα θα συνεχίσουν να συγκρούονται και οι άνθρωποι να ταλαιπωρούνται, να τραυματίζονται ή και να σκοτώνονται. Δεν είναι ώρα ν’ αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα και να μη κοροϊδευόμαστε;
Πάνος Φιλιππακόπουλος
