Ο Piero Ferrari έχει ζήσει από πρώτο χέρι την ένδοξη πορεία της μάρκας που φέρει το όνομά του, η οποία φέτος γιορτάζει 75 χρόνια ιστορίας. Με την ευκαιρία ζητήσαμε, από τον δευτερότοκο γιο του αείμνηστου Enzo, να μας αφηγηθεί τις πιο όμορφες στιγμές που έζησε στο Μαρανέλο και να μας μιλήσει για τα πιο σημαντικά πρόσωπα που γνώρισε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Του Emilio Deleidi, Απόδοση: Άκης Τεμπερίδης, Lexartis Φωτογραφίες: Paolo Carlini
Υπήρξε μία Ferrari μοντέλο του 1940, αλλά δε μετράει καθώς ο Enzo Ferrari ήταν υποχρεωμένος να την ονομάσει Auto Avio 815. Αυτό υπαγόρευε το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με την Alfa Romeo, τη στιγμή ακριβώς που αποχωρούσε από την εταιρεία.
Έτσι, η ιστορία έγραψε ότι η πρώτη πραγματική Ferrari ήταν η 125 S, η οποία γεννήθηκε μετά τη λήξη του πολέμου. Στις 12 Μαρτίου 1947, κατά τις 4:00 μ.μ. συγκεκριμένα. Ακριβώς 75 χρόνια πριν. Πρόκειται για μία ημερομηνία-σταθμό στην ιστορία του αυτοκινήτου γενικότερα, σύμφωνα με όσα έμελλαν να ακολουθήσουν. Πόσες νίκες στη F1, πόσους θριάμβους επέτυχε αυτή η μάρκα που είναι πλέον συνώνυμη με το απόλυτο πάθος για το αυτοκίνητο και συνυφασμένη με το κόκκινο –σαν αίμα– των αγωνιστικών της. Αλλά και πόσες ήττες γνώρισε και γνωρίζει η Ferrari, χωρίς να χάσει ίχνος από το κύρος της. Ο ίδιος ο «δράκος» του Μαρανέλο –έτσι αποκαλούσαν μεταξύ άλλων τον Enzo– χαρακτήρισε τις ήττες του «τρομερές χαρές» σε ένα βιβλίο του το 1962. Ο γιος Piero Ferrari υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της απίστευτης αυτής ιστορίας από τα παιδικά του χρόνια, παρότι άργησε να τον αναγνωρίσει δημόσια ο ιδιόρρυθμος πατέρας του. Και με την ευκαιρία των 75 χρόνων του ζητήσαμε να ανατρέξει στις αγαπημένες του στιγμές.
Τρία τέταρτα του αιώνα κλείνει φέτος η Ferrari. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η επέτειος;
Σίγουρα είναι ένας όμορφος σταθμός. Εγώ είμαι δύο χρόνια πιο μεγάλος από την εταιρεία, οπότε βίωσα όλη της την ιστορία. Προφανώς δεν έχω μνήμες από την πρώτη Ferrari, από την οποία έχω κρατήσει κάποια μικρά εξαρτήματα και μερικά σχέδια. Όμως θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι παρουσιάστηκε αμέσως μετά τον πόλεμο, δηλαδή σε μια περίοδο ακόμη δύσκολη. Ο πατέρας μου ήταν πολύ γενναίος γιατί αντί να κατασκευάσει ένα σκούτερ όπως η Vespa ή η Lambretta, προτίμησε να κατασκευάσει ένα αγωνιστικό με 12κύλινδρο κινητήρα. Αυτός ήταν και το σύμβολο του δικού του ελεύθερου επιχειρηματικού πνεύματος. Για να μνημονεύσουμε το πώς ξεκίνησε, χρειάζεται να τοποθετήσουμε το γεγονός στο περιβάλλον της εποχής. Είναι πολύ όμορφο το ότι η Ferrari έφτασε μέχρι τις μέρες μας συνεχώς ανανεωμένη και αυτό την κρατά πάντα σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Σήμερα στο Μαρανέλο βρίσκονται νέα πρόσωπα, ικανά να ακολουθούν πάντα το πνεύμα του πατέρα μου. Κοιτάζοντας μπροστά, προσαρμοζόμενοι στους νέους καιρούς και χωρίς να σταματούν ποτέ να ανατρέπουν το παρελθόν.
Μιας και μιλάμε για το παρελθόν, ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τις πρώτες μέρες που εργαστήκατε στο Μαρανέλο το 1965;
Θυμάμαι πολύ καλά το ξεκίνημά μου στην εταιρεία διότι ήταν συνδεδεμένο με τον τυπικό τρόπο σκέψης του πατέρα μου, ο οποίος δήλωνε πάντα: «το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν αλλάζει, όμως από το παρελθόν χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε τα λάθη που θα μας υπηρετήσουν στο μέλλον. Όλα τα υπόλοιπα μπορούμε ακόμη και να τα ξεχνάμε». Έτσι, με έβαλε σε ένα γραφείο, μάλλον σε μία αίθουσα όπου γίνονταν οι εβδομαδιαίες συσκέψεις, στην οποία υπήρχε ένα αρχείο το οποίο ονόμαζε «το μουσείο των λαθών». Εκεί υπήρχαν όλα τα σπασμένα εξαρτήματα των αγωνιστικών αυτοκινήτων, κάποια από τα οποία ήταν η αιτία της ήττας σε κάποιο αγώνα. Μου είπε λοιπόν να τα ταξινομήσω κατάλληλα για να μάθω κάτι από το παρελθόν, ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με πολλά άλλα πράγματα. Με τις προμήθειες, με την οργάνωση της ομάδας στη Formula 1 και με μελλοντικά μοντέλα, τα οποία είναι και το πάθος μου. Τα προϊόντα δηλαδή που σχεδιάζονται σήμερα για να παρουσιαστούν την "επόμενη" μέρα. Ακόμη και σήμερα με ενδιαφέρει να ξέρω τι θα κάνουμε, ώστε να έχουμε γερές ρίζες στο παρελθόν, όμως στρέφοντας πάντα το βλέμμα προς το αύριο.
Υπάρχουν κάποιες περίοδοι στη μακρά ιστορία της Ferrari τις οποίες μνημονεύετε περισσότερο;
Έχουμε ζήσει πολλές όμορφες στιγμές, όπως και δύσκολες. Όμως είμαι περισσότερο συνδεδεμένος με τις μεγάλες προκλήσεις. Για παράδειγμα, όταν ο πατέρας μου ήθελε να προσλάβει στη Formula 1 τον Niki Lauda, ο οποίος δεν ήταν τότε ακόμη πρωταθλητής, και τελικά τον έκανε Νο 1 στον κόσμο. Αυτά ήταν τα στοιχήματα που του άρεσαν περισσότερο. Ή όταν στη δεκαετία του ’80, πάντα στη Formula 1, αποφασίσαμε να περάσουμε στους κινητήρες turbo από τους πρώτους, αμέσως μετά τη Renault. Και καταφέραμε να φέρουμε μεγάλες επιτυχίες. Αυτές οι προκλήσεις μου χάρισαν και τις πιο ωραίες αναμνήσεις από το παρελθόν. Υπήρξαν βέβαια και δύσκολες στιγμές, όπως σας έλεγα, όμως η εταιρεία αναπτυσσόταν ακόμη και στις πιο κρίσιμες περιόδους, όπως ήταν η οικονομική κρίση του 2008. Εκείνη την περίοδο λοιπόν, καταφέραμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο μας και η επιτυχία αποζημίωσε το όραμα που είχαμε εκείνες τις μέρες.
Υπήρξε και μία κρίσιμη περίοδος κατά τη δεκαετία του ’70. Όταν κάποιοι υποστήριζαν ότι η Ferrari θα έπρεπε να σταματήσει να κατασκευάζει ακριβά σπορ και βενζινοβόρα αυτοκίνητα και να αφοσιωθεί στην παραγωγή τρακτέρ. Ευτυχώς αυτό δε συνέβη…
Ακόμη κι εκείνα τα χρόνια δεν απαρνηθήκαμε ποτέ ένα προϊόν επιδόσεων, ένα αυτοκίνητο που προκαλούσε συγκινήσεις. Είναι αλήθεια ότι μας έλεγαν πως έπρεπε να κατασκευάσουμε τρακτέρ και για να πω την αλήθεια κάναμε κάτι τέτοιο… Ο πατέρας μου ευφυώς επένδυσε σε μία μονάδα βαφής, η οποία προοριζόταν για τις καμπίνες αγροτικών μηχανημάτων, όμως τελικά του επέτρεψε να βελτιώσει την ποιότητα των Ferrari. Ήταν μία θαυμάσια προσποίηση.
Στη Ferrari έχουν εργαστεί άνθρωποι με μεγάλη αξία, μηχανικοί, σχεδιαστές και μάνατζερ. Υπάρχει κάποιος που σκέφτεστε με ιδιαίτερη χαρά;
Γνώρισα πραγματικά πολλούς που άφησαν το σημάδι τους, όμως θα ήθελα να μνημονεύσω έναν από τους τελευταίους, τον Sergio Marchionne, ο οποίος μας άφησε αναπάντεχα όσο και με τραγικό τρόπο. Είχε μεγάλο ενθουσιασμό μέσα του και εκτιμούσε ιδιαίτερα τις γυναίκες και τους άντρες της Ferrari και όλα όσα έκανε η εταιρεία. Με στενοχωρεί το γεγονός ότι έφυγε με τέτοιο τρόπο, χωρίς να έχουμε καν την ευκαιρία να τον αποχαιρετήσουμε. Ήταν κάτι εντελώς απρόβλεπτο και ξαφνικό.
Και από τους πρωταγωνιστές των προηγούμενων δεκαετιών, υπάρχει κάποιος που θυμάστε με τρυφερότητα;
Πολλούς ανθρώkn,nπους που πέρασαν από το Μαρανέλο. Από τους πιο διάσημους, όπως ο μηχανικός Mauro Forghieri έως τους λιγότερο γνωστούς, όπως ο Piero Fusaro που διετέλεσε γενικός διευθυντής και πρόεδρος της εταιρείας. Ή ο μηχανικός Eugenio Alzati, που προερχόταν από το Τορίνο, ένας άντρας με πολλή ενέργεια. Πιο πρόσφατα, σίγουρα θυμάμαι την πιο νικηφόρα ομάδα της Formula 1 με τους Jean Todt και Ross Brawn, πρωτεργάτες μίας περιόδου πραγματικά πλούσιας σε επιτυχίες.
Από όλα τα μοντέλα που έχει κατασκευάσει η Ferrari, ποια προτιμάτε;
Πόσα να ονοματίσω, ένα, δύο, τρία; Ίσως θα έπρεπε να πω «όλα»! Ένα σημαντικό για μένα αυτοκίνητο ήταν η 250 LM, η οποία παρουσιάστηκε όταν ήμουν ακόμη έφηβος. Ήταν το πρώτο μας αυτοκίνητο με τον κινητήρα στο κέντρο και αυτό που νίκησε με τους Jochen Rindt και Masten Gregory τις 24 Ώρες του Le Mans το 1965. Ένα εκπληκτικό αυτοκίνητο που πέρασε στην ιστορία και είναι ακόμη και σήμερα σύμβολο στιλ και επιδόσεων. Μετά, θα έλεγα η 275 GTB, ένα εκπληκτικό GT, το οποίο ο μπαμπάς μου έδωσε να οδηγήσω μόλις πήρα το δίπλωμα. Kαι αυτά είναι πράγματα που δεν ξεχνιούνται. Επίσης, η F40, ένα αυτοκίνητο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός γεύματος με τον πατέρα μου στο Φιοράνο. Με ρώτησε τότε πώς θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα turbo υψηλών επιδόσεων. Ήταν η εποχή των turbo στους αγώνες και θέλαμε να εφαρμόσουμε τη συγκεκριμένη λύση σε ένα μοντέλο δρόμου που θα έδειχνε το επίπεδο απόδοσης που μπορούσαμε να αγγίξουμε. Πιο πρόσφατα, σκέφτομαι ιδιαίτερα την 360 Modena, ένα ελαφρύ αυτοκίνητο, αλλά με καινοτομίες στη σχεδίαση και στην τεχνολογία που το καθιστούσαν πολύ ευχάριστο στην οδήγηση. Επίσης, τα αυτοκίνητα που φτιάξαμε στις επετείους από την ίδρυσή μας, όπως οι F50, Enzo και LaFerrari. Όλες τους έφεραν κάτι καινοτόμο στην αγορά.
Αγαπώ όμως και μοντέλα που οδηγώ καθημερινά, όπως για παράδειγμα η FF, η πρώτη τετρακίνητη Ferrari, η οποία προσφέρει ανώτερη αίσθηση ασφάλειας στην οδήγηση.
Σε γενικές γραμμές προτιμάτε τις berlinette με τον κινητήρα μπροστά ή τις πιο σπορ Ferrari με τον κινητήρα στο κέντρο;
Εγώ είμαι υπέρ της απόλαυσης στην οδήγηση, δηλαδή υπέρ του πιο σπορ αυτοκινήτου. Σήμερα διαθέτουμε την υβριδική SF90 η οποία είναι θαυμάσια, ζωντανή απόδειξη ότι μπορείς να έχεις στον δρόμο ένα ταχύτατο αυτοκίνητο, αλλά ταυτόχρονα άνετο στο ταξίδι και αθόρυβο. Αποτελεί απτή απόδειξη ότι για να πας γρήγορα δε χρειάζεται ένα σκληρό και θορυβώδες αυτοκίνητο. Μπορείς να τα έχεις δηλαδή όλα και με εξαιρετική ασφάλεια. Επιπλέον, είμαι πεπεισμένος ότι η υβριδική τεχνολογία είναι σήμερα η καλύτερη λύση.
Το γραφείο σας στο Μαρανέλο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το εστιατόριο Il Cavallino, το οποίο ανακαινίστηκε πλήρως πρόσφατα. Είστε ιδιαίτερα συνδεδεμένος με αυτό το εστιατόριο και πώς κρίνετε τη μεταμόρφωσή του;
Όπως σε όλα τα πράγματα, με πρώτη τη βιομηχανία, ήταν απαραίτητο να προσαρμοστούμε στις επιταγές των καιρών. Τα πράγματα παλιώνουν και το εστιατόριο χρειαζόταν ανακαίνιση. Για εμάς ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς, το στέκι στο οποίο ο πατέρας μου υποδεχόταν όλους τους σημαντικούς πελάτες και τις προσωπικότητες που έρχονταν να τον επισκεφτούν. Από τον Giulio Andreotti μέχρι τον Βασιλιά του Βελγίου. Όλοι πέρασαν από το Cavallino. Μία φορά μάλιστα είχαμε ένα μυστικό δείπνο εκεί με τον Jackie Stewart, ο οποίος επρόκειτο να συναντήσει τον πατέρα μου…
Εσείς ο ίδιος θέλατε να φέρετε τον Σκωτσέζο πρωταθλητή στη Ferrari. Πως και δεν φτάσατε ποτέ σε συμφωνία μαζί του;
Πιστεύω ότι πρέπει να έγινε κάποια παρεξήγηση. Ο πατέρας μου περίμενε να κλείσει άμεσα τις διαπραγματεύσεις κατά τη διάρκεια του γεύματος, όμως ο Stewart ήταν ένας ιδιαίτερα ακριβής στα λόγια του τύπος και ζητούσε συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα του τα ερωτήματα. Και τότε συνέβη κάτι χωρίς να είμαι παρών, πιθανόν μία παρεξήγηση με τον τότε αγωνιστικό διευθυντή Franco Lini, με αποτέλεσμα να μην επιστρέψει ο Stewart για να υπογράψει τη συμφωνία. Όμως με στενοχώρησε αυτό, τόσο που με τον Jackie βλεπόμαστε μέχρι και σήμερα. Πάντα μου άρεσε πολύ και πιστεύω ότι είναι μεγάλη προσωπικότητα.
Από τους άλλους οδηγούς της Ferrari, με ποιον αισθάνεστε πιο συνδεδεμένος συναισθηματικά;
Ήταν όλοι παιδιά που τα αγαπούσα, είναι δύσκολο να επιλέξω κάποιον. Όμως τα χρόνια στα οποία ήμουν αναμεμιγμένος στη διαχείριση της Formula 1 ήταν οι δεκαετίες του ’70 και του ’80, οπότε είναι προφανές ότι έμεινα σε επαφή κυρίως με τους οδηγούς εκείνης της εποχής. Κάποιοι δυστυχώς δεν υπάρχουν πια, όπως ο Niki Lauda. Είμασταν καλοί φίλοι και πιστεύω ότι υπήρξε πραγματικά μεγάλος οδηγός, αυτός που άλλαξε το στιλ οδήγησης των μονοθεσίων. Ήταν ο πρώτος πραγματικός επαγγελματίας των αγώνων. Ένας άλλος οδηγός με τον οποίο συνδέθηκα είναι ο Jody Scheckter, με τον οποίο συναντιόμαστε και σήμερα. Ένας συμπαθέστατος τύπος με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, πολύ καλός οδηγός αλλά και εξαιρετικός άνθρωπος, ο οποίος εξελίχτηκε σε επιτυχημένο επιχειρηματία όταν αποσύρθηκε από τους αγώνες. Μία λαμπρή προσωπικότητα σε πνευματικό επίπεδο.
Στις 8 Μαΐου είναι η επέτειος των 40 χρόνων από τον θάνατο του Gilles Villeneuve, έναν οδηγό που ακόμη τον αγαπούν οι θεατές.
Τον θυμάμαι από την πρώτη μέρα που ήρθε στη Ferrari. Ήταν ένα παιδί με φοβερό ένστικτο, που μπορούσε να οδηγήσει οτιδήποτε με τέσσερις τροχούς, αλλά και snowmobiles. Και οδηγούσε τα πάντα στο 100% αν όχι παραπάνω. Είχε απίστευτη αίσθηση και αντανακλαστικά, εξωπραγματική. Όμως αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του δεν τον καθιστούσε οδηγό που φέρνει αποτελέσματα, όπως ο Lauda. Οδηγούσε για την απόλαυση της οδήγησης και μόνο. Ο Gilles άρεσε ιδιαίτερα στον πατέρα μου, ακριβώς για τη συγκεκριμένη προσέγγιση που είχε στην οδήγηση. Ήξερε εκείνος ότι ο Gilles ήταν ικανός να οδηγήσει στο όριο το αυτοκίνητο που του εμπιστευόταν και ακόμη παραπάνω.
Πέρα από τη Ferrari, ένα πάθος σας είναι τα σκάφη. Έχετε μάλιστα επενδύσει στον όμιλο Ferretti. Τι σας συνδέει με τη θάλασσα και τα σκάφη;
Δεν είχα ποτέ ένα σπίτι στη θάλασσα. Ο πατέρας μου δεν τη συμπαθούσε, αν και θυμάμαι ότι όταν ήμουν παιδί, κάποιες φορές έλεγε, «πάμε μια μέρα να κάνουμε διακοπές, πάμε στο Rimini να φάμε ψάρι». Όμως μία τέτοια μέρα ξεκινούσε στις έντεκα το πρωί και τελείωνε στις τέσσερις το απόγευμα, οπότε είχε το χρόνο να επιστρέψει και στο γραφείο. Εγώ αντίθετα αγαπώ τη θάλασσα, γιατί πιστεύω ότι όταν κοιμάσαι στο σκάφος, απομακρύνεσαι πραγματικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή είναι μία αίσθηση παρά μία αλήθεια, καθώς σήμερα είσαι πάντα συνδεδεμένος. Όμως το σκάφος σου επιτρέπει να απομακρύνεσαι πραγματικά από την καθημερινότητα. Στη ναυσιπλοΐα υπάρχουν κορυφαίοι Ιταλοί, όπως και στον χώρο του αυτοκινήτου, αν και η αγορά είναι πολύ διαφορετική. Μιλάμε όμως πάντα για πολυτέλεια και αντικείμενα που ο πελάτης ερωτεύεται για την ομορφιά τους από την πρώτη στιγμή. Οπότε και τα σκάφη, όπως έλεγε ο Sergio Scaglietti για τα αυτοκίνητα, πρέπει να τα φτιάχνουμε όμορφα, διότι η κατασκευή τους κοστίζει το ίδιο έτσι κι αλλιώς. Όμως όταν κάτι είναι όμορφο, πουλιέται πιο εύκολα. Κατά τύχη επένδυσα στη Ferretti. Οι Κινέζοι που την αγόρασαν όταν η εταιρεία ήταν σε δύσκολη κατάσταση, επισκέφτηκαν πρώτα τις σημαντικότερες εταιρείες της Εμίλια Ρομάνια και ο πρόεδρός τους ρώτησε τη γνώμη μου για την Ferretti. Λίγο αργότερα μου πρότειναν να γίνω σύμβουλος προϊόντος και στη συνέχεια μου πρόσφεραν την ευκαιρία να επενδύσω στην εταιρεία όταν έγινε αύξηση κεφαλαίου. Και το έκαναν κυρίως λόγω του πάθους μου για τη θάλασσα και τη ναυσιπλοΐα.
Στις 20 Μαρτίου ξεκινά το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Fοrmula 1 στο Μπαχρέιν. Τι έλειψε πιστεύετε όλα τα προηγούμενα χρόνια από τη Ferrari και δεν κατέκτησε ξανά τον τίτλο; Και ποιες είναι οι προσδοκίες σας για τη φετινή χρονιά;
Τα όρια της Formula 1 είναι τόσο ακραία που για το τίποτα μπορεί να χάσεις μία νίκη. Φτάσαμε κοντά στον τίτλο κάποιες χρονιές, όμως κάτι έλειπε ώστε να τα καταφέρουμε. Πρέπει να τα διαθέτεις όλα. Το καλύτερο αυτοκίνητο με τον καλύτερο κινητήρα, τον καλύτερο οδηγό και την καλύτερη ομάδα με τους καλύτερους μηχανικούς στα pit stop. Και μόνο εύκολο δεν είναι να διαθέτεις ταυτόχρονα αυτό τον συνδυασμό ταλέντων. Σ’ εμάς συνέβη αυτό και μας χάρισε περιόδους γεμάτες νίκες, όπως εκείνη του Michael Schumacher. Ήταν ένας εκπληκτικός συνδυασμός των καλύτερων ταλέντων εκείνης της εποχής. Μετά τυχαίνει κάποιος να φεύγει, άλλος να αλλάζει επάγγελμα, ένας οδηγός να πηγαίνει σε άλλη ομάδα και τότε έρχεται η στιγμή άλλων, όπως πιο πρόσφατα της Mercedes, να φτιάχνουν την καλύτερη ομάδα. Σήμερα έχουμε χρησιμοποιήσει ό,τι καλύτερο έχουμε στη διάθεσή μας, όμως είναι δύσκολο να κάνουμε προβλέψεις. Όταν οι φίλοι μου με ρωτούν αν φέτος θα είμαστε νικητές τους απαντώ ότι δε γνωρίζω, διότι στη Formula 1 ισχύει κάτι που συμβαίνει στη μαγειρική. Με τα ίδια συστατικά και την ίδια συνταγή, κάποιος καταφέρνει να φτιάξει ένα πεντανόστιμο πιάτο και άλλος ένα λιγότερο νόστιμο.
Το 2023 η Ferrari θα επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία ενός θρυλικού αγώνα όπως οι 24 Ώρες του Le Mans, με ένα νέο hypercar. Σας χαρίζει κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση αυτό;
Είναι ένας πολύ σημαντικός αγώνας, αλλά και μοναδικό γεγονός μέσα στον χρόνο. Οπότε υπάρχουν πολλά στοιχεία, όχι μόνο τεχνολογικά, αλλά και ανθρώπινα που καθορίζουν το αποτέλεσμα. Είναι ένας πολύ δύσκολος συνδυασμός, τόσο σήμερα όσο και στα ηρωικά χρόνια των αγώνων. Όμως το χρυσό μετάλλιο στο Le Mans το εποφθαλμιούν πολλοί κατασκευαστές, διότι ο αγώνας αυτός έχει μια εντελώς δική του γοητεία.
