Έτρεξε, έπεσε, χτύπησε, άντεξε, σηκώθηκε, τερμάτισε. Αυτός και το μηχανάκι του κάλυψαν …..χιλιόμετρα άμμου, σκόνης και πέτρας, στις αχανείς εκτάσεις της Σαουδικής Αραβίας, στα πλαίσια του Rally Dakar.
του Ηλία Λαΐτσα
Το Rally Dakar από τη πρώτη του χρονιά το 1979 έως και σήμερα έχει καταφέρει να κρατά με κομμένη την ανάσα τους φίλους του motorsport παγκοσμίως.
Είναι ο δυσκολότερος αγώνας αντοχής του πλανήτη και ο μόνος στον οποίο μια …νταλίκα τρέχει δίπλα σε μια μοτοσυκλέτα.
Στο κομμάτι της μοτοσυκλέτας, την περίοδο αυτή, δεν θα μπορούσε να υπάρχει στην Ελλάδα πιο κατάλληλος άνθρωπος να μας μιλήσει για το Rally Dakar, από τον Βασίλη Μπούδρο: Τον μόνο Έλληνα μοτοσυκλετιστή που αγωνίζεται στο Rally Dakar τα τελευταία χρόνια.
Η.Λ.: Πώς ξεκίνησες να ασχολήσαι με τις μοτοσυκλέτες και πώς σου ήρθε η ιδέα να ασχοληθείς με το δίκυκλο μηχανοκίνητο αθλητισμό;
Β.Μ: Η οικογένεια στην οποία μεγάλωσα εμπλεκόταν ήδη με τον χώρο της μοτοσυκλέτας. Ο παππούς μου ειδικότερα είχε ένα μαγαζί και αυτός ήταν και το έναυσμα να ασχοληθώ και εγώ με τις μοτοσυκλέτες από παιδική ηλικία. Οι γονείς μου γνωρίστηκαν μέσα από το μαγαζί του παππού μου, οι οποίοι και οι δύο οδηγούσαν μοτοσυκλέτες και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πρώτες μου εικόνες να έχουν να κάνουν με εμένα να παίζω με μπουζί και λάδια.
Στα 8 μου χρόνια, οι γονείς μου με έβαλαν να κάτσω στη σέλα ενός scooter 50 κ.εκ. και με έμαθαν σιγά σιγά να το οδηγάω. Μετά από 6 περίπου χρόνια, ο παππούς μου έδωσε ένα Honda CRM 80 κ.εκ. και μετά από λίγα χρόνια είχα το δικό μου “παπί” για τις βόλτες μου. Έπειτα από ένα μικρό διάλειμμα ξεκίνησα να οδηγώ μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού μικτής χρήσης και να κάνω μεγάλες βόλτες με το μεγαλύτερο μέρος των διαδρομών να είναι στο χώμα. Από εκεί και μετά ήρθε η “καταστροφή”!
Η.Λ.: Ερχόμαστε στο τώρα… Έχεις μια μοτοσυκλέτα με την οποία αγωνίστηκες στο τελευταίο Rally Dakar και την ονόμασες “ΠΝΟΗ”. Τι μοτοσυκλέτα είναι και πώς εμπνεύστηκες αυτό το όνομα;
Β.Μ: Η μοτοσυκλέτα αυτή είναι ένα Husqvarna 450 Rally Replica. Είναι μια εργοστασιακή μοτοσυκλέτα. Οι μόνες μετατροπές που έχουμε κάνει, είναι ένα πιο κατάλληλο για το σωματότυπό μου set ελατηρίων στις αναρτήσεις και ένα καινούργιο εξ’ολοκλήρου ελληνικής κατασκευής σύστημα εισαγωγής αέρα και φίλτρου. Είναι μια εξαιρετική μοτοσυκλέτα. Βασικά είναι ότι καλύτερο έχω οδηγήσει για τέτοια χρήση.
Όσον αφορά το όνομα, γενικά μου αρέσει να δίνω ονόματα σύμφωνα με τις καταστάσεις. Για παράδειγμα, η προηγούμενη μοτοσυκλέτα που είχα ήταν και η πρώτη στο είδος αυτό στην Ελλάδα, όπως επίσης ήταν και η πρώτη Replica στην Ελλάδα. Ήταν μια δυνατή μοτοσυκλέτα. Οπότε, το όνομα που της είχα δώσει ήταν “Βουκεφάλας”. Για τη τελευαία μου μοτοσυκλέτα σκέφτηκα αρκετά ονόματα. Κανένα όμως δεν με ενέπνεε. Και ενώ ήθελα να ξανατρέξω στο Rally Dakar, δεν είχα βρει ακόμη τον τρόπο. Το όνομα “Πνοή” μου έδωσε έναν άλλο τρόπο σκέψης και οργάνωσης. Ήταν η σπίθα για να ”πάρω μπρος” και ήταν μια ξεκάθαρη πνοή!
Η.Λ.: Πάμε λίγο στις μέρες του Rally Dakar. Μπορείς να ξεχωρίσεις μια πολύ αστεία στιγμή και μια πολύ τρομακτική στιγμή;
Β.Μ.: Κοίταξε, αστεία στιγμή είναι λίγο δύσκολο να εντοπίσεις όταν είσαι σε μια συνθήκη που παίζεις με τη ζωή σου και γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που χτυπάνε ή και που πεθαίνουν. Φυσικά όμως υπάρχουν στιγμές που μέσα στην οδήγηση είσαι αρκετά χαρούμενος με αυτό που κάνεις και διασκεδάζεις.
Αν όμως πρέπει να βρω μια αστεία στιγμή για μένα, είναι ταυτόχρονα και αυτή της χειρότερής μου μέρας. Ήμουν ένα “σακί πατάτες” πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, που προσπαθούσε να φτάσει στον τερματισμό. Χτυπημένος και εξουθενωμένος, είχα φτάσει στο τέρμα μου και το μόνο που είχε σημασία για μένα ήταν να φτάσω στον τερματισμό και να πιω ένα παγωμένο αναψυκτικό.
Η.Λ.: Ένα βράδυ έμεινες μόνος σου στην έρημο, με μόνη σου παρέα τους αμμόλοφους. Πώς προέκυψε αυτό;
Β.Μ.: Αυτός ήταν ένας πολύ κακός συνδυασμός μιας πολύ κακής μέρας, μαζί με μια υπερεκτίμηση των δυνάμεών μου και υποτίμηση της απόστασης που έπρεπε να καλύψω. Με όλα αυτά μαζί, κατέληξα να με βρει η νύχτα στους αμμόλοφους. Αυτή ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για εμένα. Όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση, στη μέση του πουθενά και με το απόλυτο σκοτάδι γύρω σου, το μυαλό σου σκέφτεται πολλά. Βρίσκεσαι σε μια απόγνωση που δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Πρέπει να κοιμηθείς; Θα μπορέσεις να κοιμηθείς; Πόσο επικίνδυνο είναι όλο αυτό; Θα με φάνε σκορπιοί; Τελικά πάρθηκε η απόφαση πως πρέπει να κοιμηθώ εκεί αν θέλω να συνεχίσω και έτσι όλα αυτά ήταν απλά στο μυαλό μου. Όλη αυτή η κατάσταση κατέληξε να είναι μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου και θα τη θυμάμαι για πάντα.
Η.Λ.: Κατά τη διάρκεια του πολυήμερου αγώνα ανέβαζες διάφορα videos στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε ένα από αυτά έλεγες ότι ακόμη και σε εκείνη τη νύχτα που ήσουν στους αμμόλοφους, είχες επικοινωνία με τη διοργάνωση. Πώς και δεν ζήτησες να σε πάρουν από εκεί;
Β.Μ.: Ανά πάσα στιγμή είχα επικοινωνία με τη διοργάνωση. Φυσικά και δεν θα ζητούσα να με πάρουν από εκεί. Αυτό για μένα θα σήμαινε το τέλος του αγώνα. Μια τόσο μεγάλη διοργάνωση αυτό που τη βολεύει περισσότερο είναι να εγκαταλείψεις. Ο λόγος είναι πως με τόσες πολλές συμμετοχές η διοργάνωση θα έχει ένα πρόβλημα λιγότερο. Με το “δεν εγκαταλείπω” η διοργάνωση έχει να προσέξει και τον “τρελό” που έχει μείνει νύχτα στους αμμόλοφους.
Η.Λ.: Αφού λοιπόν υπήρξαν τόσο δύσκολες στιγμές, σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις; Και αν ναι, τι ήταν αυτό που τελικά σε κράτησε στον αγώνα;
Β.Μ.: Φυσικά και υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Μια από αυτές ήταν την ίδια μέρα με εκείνη που έμεινα στους αμμόλοφους. Είχα κολλήσει σε ένα “μπολ”. Το “μπολ” είναι στην ουσία ένας ανάποδος αμμόλοφος. Μια γούβα από άμμο. Πάλευα για πολύ ώρα να καταφέρω να βγώ. Μάταια όμως. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Έκει η ψυχολογία μου ήταν στη χειρότερή της φάση και ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα. Αυτό που σκέφτηκα ήταν απλά να κάτσω και να ηρεμήσω, με σκοπό να δω αργότερα πως μπορώ να βγω από εκεί μέσα. Εκείνη την ώρα ο “Θεός του Dakar” μου “έστειλε” έναν άλλο αγωνιζόμενο μέσα στο “μπολ” και έτσι ο ένας βοήθησε τον άλλον και καταφέραμε να βγουμε και οι δύο από εκεί.
Μετά από λίγο όμως έμενα από βενζίνη. Οπότε άρχισα πάλι να πέφτω ψυχολογικά και αγχωνόμουν με το αν θα περάσει κάποιος που μπορεί να μου δώσει βενζίνη. Μόλις έλυσα αυτό το πρόβλημα και μετά από κάποια χιλιόμετρα, έπεσα. Εκεί πάλι σκεφτόμουν το τι μπορεί να γίνει και αν θα καταφέρω να τερματίσω. Γενικώς, ήταν ένα roller coaster ψυχολογίας. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ανακτήσεις τρόπους διαχείρησης και να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου για ποιόν λόγο βρίσκεσαι εκεί.
Η.Λ.: Είχες ένα αρκετά σοβαρό τραυματισμό. Ποιές ήταν οι συνθήκες που τον προκάλεσαν και πόσο σοβαρός ήταν;
Β.Μ.: Εκείνη η μέρα ήταν πολύ δύσκολη, με μια μεγάλη και σοβαρά δύσκολη ειδική. Μας είχαν προλάβει και άλλες κατηγορίες όπως τα αυτοκίνητα, τα buggy, αλλά και τα φορτηγά. Ειδικά στη περίπτωση του φορτηγού, ήταν αρκετά τρομακτικά. Η ειδική διαδρομή αποτελούνταν από πολλή άμμο και “πλάκες”. Οι “πλάκες” είναι μεγάλα πετρώδη σημεία. Και ενώ νωρίτερα είχα ήδη μια μικρή, χωρίς τραυματισμό πτώση, με πέρασε ένα buggy το οποίο δημιούργησε ένα σύννεφο άμμου. Εκείνη τη στιγμή, κάτι χτύπησα. Δεν ξέρω τι ήταν. Έπεσα και η μανέτα του συμπλέκτη σύνθλιψε το δάχτυλό μου. Σηκώθηκα αμέσως για να δω ποιά ήταν η κατάσταση. Προσπάθησα να βάλω κάποια δεματικά σε κάποια σημεία της μοτοσυκλέτας που είχαν υποστεί ζημιές αλλά δεν τα κατάφερνα διότι το χέρι μου έτρεμε και είχε πρηστεί πάρα πολύ. Εκείνη τη στιγμή, σταμάτησε ένας άλλος αναβάτης ο οποίος με βοήθησε να σταθεροποιήσω τον “πύργο” της μοτοσυκλέτας που κρεμόταν και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω με σκοπό τον τερματισμό.
Η.Λ.: Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η άμμος δεν είναι εύκολο τερέν. Δεν πέφτουμε στα μαλακά όπως νομίζει πολύς κόσμος.
Β.Μ.: Φυσικά και δεν πέφτουμε στα μαλακά και φυσικά δεν είναι εύκολο τερέν. Η άμμος είναι πολύ ύπουλο πράγμα και από εκεί που είσαι όρθιος, βρίσκεσαι ξαπλωμένος χωρίς να ξέρεις τι έχει συμβεί.
Η.Λ.: Ο κόσμος στην Ελλάδα που παρακολουθεί το μηχανοκίνητο αθλητισμό γενικότερα αλλά και το Rally Dakar ειδικότερα, είναι από πολύ έως πάρα πολύ υπερήφανος για αυτό που έχεις καταφέρει. Πολλοί από αυτούς σε παρακολουθούσαν ανελλιπώς και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στα σχεδόν καθημερινά σου ραπόρτα. Πώς νιώθεις που τα ελληνικά ΜΜΕ και οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν έχουν αναδείξει αυτά που έχεις καταφέρει, όσο θα έπρεπε;
Β.Μ.: Κατ’αρχήν σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς, η ελληνική δημοσιογραφία και ειδικότερα η τηλεόραση, θέλουν συνήθως πιο αρνητική επικαιρότητα για να ασχοληθούν. Αν είχα κάποιο πιο σοβαρό ατύχημα, τότε ίσως να είχαν ασχοληθει. Όπως έγινε και με το παλικαράκι στη Κρήτη. Ξαφνικά το motocross έγινε διάσημο γιατί σκοτώθηκε ένα νέο παιδί. Χρησιμοποιείται η δημοσιογραφία για όλους τους λάθος λόγους και αυτό γενικότερα είναι βαθιά ενοχλητικό.
Αν πάρουμε όμως εμένα σαν άνθρωπο, δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα το ότι δεν έχω προβληθεί και πολύ. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν αναζητώ τη προβολή. Τα περισσότερα πράγματα που έχω κάνει, τα ξέρει μόνο ένας κλειστός οικογενειακός και φιλικός κύκλος και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό. Δεν αναζητούσα ποτέ τη προβολή. Αυτό είναι ένα κομμάτι που το δέχθηκα λόγω των χορηγιών. Οι χορηγοί θέλουν να έχουν προβολή και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και αποδεκτό.
Γενικά χρειάζεται δουλειά τόσο στον ειδικό τύπο όσο και στη γενική δημοσιογραφία. Γίνονται τόσα αξιέπαινα πράγματα εκεί έξω, από Έλληνες ανά τον κόσμο που δεν τα γνωρίζουμε. Ξεκάθαρα κοιμόμαστε όρθιοι σε αυτό το κομμάτι.
Η.Λ.: Ποιά είναι η προετοιμασία που χρειάζεται να κάνει ένας αθλητής για να αγωνιστεί σε έναν τέτοιο αγώνα όπως είναι το Rally Dakar;
Β.Μ.: Σε γενικές γραμμές, η προετοιμασία δεν είναι η ίδια για τον καθένα. Έχει να κάνει με τον κάθε αναβάτη ξεχωριστά. Παρ’όλα αυτά, για μένα η προετοιμασία χωρίζεται σε τρία στάδια.
1ον πρέπει να έχεις μια φυσική κατάσταση τριαθλητή, αν και εγώ δεν την έχω. 2ον πρέπει να έχεις μια πολύ καλή τεχνική κατάρτηση σχετικά με τη μοτοσυκλέτα σου. Να ξέρεις πολύ καλά τη μοτοσυκλέτα σου σχετικά με το τι βρίσκεται που και να μπορείς να εντοπίζεις και να επιδιορθώνεις κάποια προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν.
3ον πρέπει να έχεις μια οδηγική κατάρτηση στις συγκεκριμένες συνθήκες οδήγησης, η οποία μπορεί να σου παρέχει το πλεόνασμα της οικονομίας των δυνάμεων. Να μπορείς να οδηγήσεις τόσες μέρες, πολύ έντονα, σε ένα τόσο δύσκολο τερέν όπως είναι η άμμος και να κουραστείς όσο το δυνατόν λιγότερο. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό.
Η.Λ.: Ας υποθέσουμε πως έχουμε τρεις άξονες. 1ος οδηγική ικανότητα, 2ος φυσική κατάσταση και 3ος ψυχική αντοχή. Μπορείς να μου τους κατατάξεις από τον πιο σημαντικό, στον λιγότερο σημαντικό;
Β.Μ.: Για μένα, η ιδανική σειρά είναι 1ος η ψυχική αντοχή, 2ος η φυσική κατάσταση και 3ος η οδηγική ικανότητα. Ο λόγος που πιστεύω πως αυτή είναι η ιδανική σειρά, είναι διότι τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που περνάει ένας αναβάτης στο Rally Dakar είναι πολλά και έντονα. Αν δεν είσαι καλά ψυχολογικά σε αυτές τις συνθήκες, έμπλεξες άσχημα! Έπειτα, η φυσική κατάσταση θα είναι εκείνη που θα τον βοηθήσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες όπως την εναλλαγή από τη πολλή ζέστη στο κρύο, με λίγο ύπνο και πολλή κουραστική οδήγηση. Τελευταία έρχεται η οδηγική ικανότητα, διότι ακόμη και ένας οδηγικά μέτριος αναβάτης που είναι καλά εξοπλισμένος με τα προηγούμενα δύο, στο τέλος θα είναι και αυτός που θα τερματίσει. Με λίγα λόγια, αν σπάσεις ψυχολογικά σε έναν τέτοιο αγώνα, δεν υπάρχει περίπτωση να τερματίσεις ακόμη και αν είσαι ο καλύτερος αναβάτης του κόσμου.
Η.Λ.: Αν υποθέσουμε ότι έχεις έναν νέο αθλητή μπροστά σου που έχει σαν όνειρο να ασχοληθεί με τους αγώνες Rally Dakar, τι θα τον συμβούλευες να κάνει;
Β.Μ.: Μακάρι να υπήρχε ένας τέτοιος νέος και μακάρι να ενδιαφερόντουσαν έτσι για αυτού του τύπου τους αγώνες. Θα τον συμβούλευα να μαζέψει όση περισσότερη εμπειρία μπορούσε. Να τρέξει σε αγώνες. Προσωπικά είχα πολλούς αγώνες Βαλκανικούς και Ευρωπαϊκούς. Όλοι αυτοί οι αγώνες είναι άχρηστοι αν πρόκειται να ασχοληθείς με την άμμο. Οι συνθήκες της ερήμου και τα πράγματα που έχεις να αντιμετωπίσεις εκεί, δεν έχουν καμία σχέση με το αν είσαι καλός αναβάτης στο χώμα και στο δάσος. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Μπορείς να είσαι εκπληκτικός αναβάτης στο χώμα και στον πρώτο αμμόλοφο να τα δεις όλα κωλυόμενα. Έχει πολλές ιδιαιτερότητες η άμμος. Θα τον συμβούλευα να μην χάσει χρόνο για να γίνει καλός οδηγός στα δικά μας τερέν. Να πάει κατ’ευθειαν στην έρημο και να εκτεθεί στις ιδιαιτερότητες που έχει η έρημος.
Η.Λ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν θες να απαντήσεις την επόμενη ερώτηση. Ποιό είναι το ποσό που χρειάζεται ένας αγωνιζόμενος, πλήρως εξοπλισμένος (μοτοσυκλέτα, ρουχισμός, συμμετοχή κτλ) για να συμμετάσχει στο Rally Dakar;
Β.Μ.: Φυσικά και θα την απαντήσω. Το χρηματικό ποσό φτάνει περίπου τις 70.000€! Περίπου στα 35.000€ κοστίζει μόνο η μοτοσυκλέτα. Η συμμετοχή ανέρχεται στα 18.500€, τα ελαστικά αγγίζουν το ποσό των 5.000€ και περίπου στα 3.000€ κοστίζουν τα εισιτήρια και τα ξενοδοχεία. Το ποσό που απομένει περιλαμβάνει την στολή -από φέτος περιλαμβάνεται και ο αερόσακος- και διάφορα άλλα μικροπράγματα που χρειάζεται ο αγωνιζόμενος. Εδώ να πούμε πως η μοτοσυκλέτα έρχεται από το εργοστάσιο έτοιμη για αγώνα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο αγωνιζόμενος είναι να εγκαταστήσει τα όργανα πλοήγησης.
Η.Λ.: Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Το Rally Dakar έχει θέση μέσα στα σχέδια αυτά;
Β.Μ.: Μ’αρέσει να είμαι ειλικρινής σε αυτόν που έχω απέναντί μου. Όσα Rally Dakar και αν τρέξεις, στην Ελλάδα δεν υπάρχει μεγάλο αντίκτυπο.
Η οικογένειά μου ήταν και είναι μια απλή οικογένεια. Στο παρελθόν δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα και ότι έχω καταφέρει, το έχω καταφέρει κάνοντας δύο και τρείς δουλειές. Είτε λοιπόν τρέξεις σε ένα, είτε σε δύο, είτε σε δέκα Rally Dakar, δεν θα βοηθήσει ιδιαίτερα στο βιοποριστικό. Θα βοηθήσει μεν στην αναγνωρισιμότητα και στο ότι η μοτοσυκλετιστική κοινότητα θα σε θαυμάζει και θα θέλει να σου σφίξει το χέρι. Φαγητό στο πιάτο σου όμως, πώς θα βάλεις; Αυτό έχω σαν ερώτημα προς τον εαυτό μου. Είμαστε σε μια χώρα όπου το κοινό που ενδιαφέρεται για αυτό που κάνω, είναι πολύ μικρό. Οπότε, για μένα το σημαντικότερο είναι να κάνεις κάτι το οποίο σε ολοκληρώνει.
Για να μην μακρυγορώ όμως και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, τα σχέδιά μου είναι πολλά. Το Rally Dakar εννοείται πως έχει θέση στα μελλοντικά μου σχέδια και είναι κάτι που θέλω να κάνω και του χρόνου. Το συζητάμε με τους χορηγούς σχεδόν από τις πρώτες μέρες που γύρισα Ελλάδα. Γίνεται όμως ξεκάθαρα για λόγους προσωπικής μου ευχαρίστησης αλλά και των χορηγών οι οποίοι είναι πολύ ευχαριστημένοι με την απόδοσή μου.
Όλες οι ειδήσεις
Φόρμουλα 1: Δε «μασάει» ο Horner της Red Bull
Τέλη κυκλοφορίας 2024: Λήγει η προθεσμία για την πληρωμή τους – Ποιοι κινδυνεύουν με πρόστιμο
