Με το απερχόμενο Ford Puma ST των 1.000 κ.εκ. ταξιδεύουμε στην ιστορική «φιδίσια» διαδρομή που κάποτε ήταν κίνδυνος-θάνατος, αλλά πλέον οδηγικός παράδεισος.
του Τρύφωνα Αλεξόπουλου, Νίκου Τσάδαρη, φωτογραφίες: Δημήτρης Μανώλαρος
Με αφορμή την παρουσίαση του ανανεωμένου Ford Puma, αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με την κορυφαία έκδοση του απερχόμενου μοντέλου. Για ακόμα μία φορά, με τις ευλογίες της Ford Performance, το Puma ST της δεύτερης γενιάς του μοντέλου – πρώτης ως crossover- κατέβηκε ακόμα ένα σκαλί στα κυβικά του, απέκτησε ήπια υβριδική υποβοήθηση 48V και αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη.
Αν ο «μίνι» κινητήρας εντυπωσιάζει με τα χαρακτηριστικά του, τότε το ST Powershift μαγεύει με το στήσιμό του, το οποίο δεν διαφέρει ούτε στο ελάχιστο από το ST των 1.500 κ.εκ. Αναμενόμενα, λοιπόν, το μυαλό σου σε οδηγεί σε έναν δρόμο στριφτερό, όπου και μπορεί αυτό το καυτό B-SUV να ξεδιπλώσει το ταπεραμέντο του.
Φουλάρισμα με premium βενζίνη, έλεγχος στα ελαστικά και φύγαμε για ταξίδι στην Κεντρική Πελοπόννησο. Ο προορισμός μας είναι ένας δρόμος που, αν μη τι άλλο, αν και άγνωστος στους περισσότερους πλέον ή ξεχασμένος από παλαιότερους, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κωλοσούρτης. Ένα όνομα, μια διαδρομή, μεγάλη ιστορία. Όσοι κατάγονται ή έχουν στενούς δεσμούς με την Πελοπόννησο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν ακούσει ιστορίες για αυτόν το δρόμο, ενώ οι μεγαλύτεροι σίγουρα είχαν την τύχη (ή την ατυχία!) να τον διανύσουν.
Πώς να πας εκεί!
Απέχει 145 χιλιόμετρα από την Αθήνα, οπότε δεν είναι ένας μακρινός προορισμός. Πας μέσω της Αθηνών-Κορίνθου, όπου λίγο πριν την Κόρινθο στρίβεις για Τρίπολη. Από εκεί απομένει κάτι λιγότερο από μία ώρα για να βρεθείς στη λεγόμενη Αφετηρία της Ανάβασης του Αχλαδόκαμπου. Από την έξοδο της Αρχαίας Νεμέας θα βρεθείς στο επαρχιακό δίκτυο και μόλις διασχίσεις το Άργος, είσαι στην τελική ευθεία για Μύλους – Κωλοσούρτη – Αχλαδόκαμπο . Μέσα σε δέκα λεπτά το πρώτο αριστερό πέταλο της παλαιάς Εθνικής Οδού Αργους Τριπόλεως θα βρίσκεται μπροστά σου. Από εκεί ο δρόμος ανηφορίζει, τα «εσάκια» ξεκινούν και τα χαμόγελα από τους λάτρεις της οδήγησης ανθίζουν.
Μέχρι το 1991, οπότε και κατασκευάστηκε η νέα εθνική οδός Κορίνθου – Τριπόλεως και διανοίχθηκε η σήραγγα του Αρτεμισίου, αυτός ο δρόμος ήταν ο μοναδικός «γρήγορος» τρόπος να πάει κάποιος στην Τρίπολη, στην Καλαμάτα, στη Σπάρτη ή στη Μονεμβασιά. Για αρκετές δεκαετίες λοιπόν πολλά στομάχια ανακατεύτηκαν, πολλοί συνεπιβάτες δυσανασχέτησαν, πολλά ταξίδια σταμάτησαν και σίγουρα σε γρήγορα αυτοκίνητα οδηγών που είχαν ικανότητες βγήκαν… πολλά διαζύγια. Πέραν της πολύωρης ταλαιπωρίας όμως και τις ατελείωτες δραμαμίνες, στο τέλος όλοι οι ταξιδιώτες αποζημιώνονταν από τη θέα του απέραντου κάμπου της Αργολίδας. Στην κορυφή και λίγο πριν από την πρώτη είσοδο για τον Αχλαδόκαμπο βρισκόταν το πολυβολείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής λειτουργούσαν οι ταβέρνες «Πολυβολείο» και «Εικοσιπένταρχος», όπου παραδοσιακά σέρβιραν γίδα βραστή.
Όμως, ο Κωλοσούρτης ήταν ίσως η πιο επικίνδυνη διαδρομή της Ελλάδας για δεκαετίες επί δεκαετιών. Οι αλλεπάλληλες στροφές, τα 30 πέταλα, οι ανάποδες κλίσεις και το γλιστερό οδόστρωμα οδηγούσαν σε αδιόρθωτα λάθη. Ο δρόμος ήταν πολύ στενός και οι μπαριέρες ήταν ανύπαρκτες, επομένως πολλά αυτοκίνητα δυστυχώς κατέληγαν στον γκρεμό και πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Αρκετά εικονοστάσια κυριολεκτικά βρίσκονται σε κάθε στροφή και υπενθυμίζουν γιατί το ταξίδι αυτό φόβιζε κάθε οικογένεια.
Όλα αυτά μπορούσαν να είναι από μόνα τους ένας αποτρεπτικός παράγοντας για να κινηθείς γρήγορα. Πλέον όμως τα πάντα έχουν αλλάξει. Η διαδρομή αυτή που πλέον έχει ελάχιστη κίνηση και χαρακτήρα οδηγοκεντρικό έχει διαπλατυνθεί, με νέα εξαιρετική άσφαλτο σε ένα μεγάλο κομμάτι, οι κλίσεις των στροφών είναι σωστές και μπαριέρες βρίσκονται σε κάθε πέταλο. Μετά από ένα ολόκληρο πρωινό με το Puma ST στην ανάβαση του Αχλαδόκαμπου μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η μαγευτική θέα και το άρωμα της φύσης δεν είναι ο μόνος λόγος να κάνετε το ταξίδι σας από εκεί. Εάν είστε λάτρης της οδήγησης, αυτός ο δρόμος είναι φτιαγμένος για εσάς!
Η διαδρομή ήταν κάποτε… «ειδική»!
Κάπως έτσι προέκυψε η Ανάβαση του Αχλαδόκαμπου, μια από τις πιο δημοφιλείς του Ελληνικού Πρωταθλήματος με πολλές αργές αλλά και γρήγορες στροφές στρωμένες με ασφαλτοτάπητα προδιαγραφών πίστας. Η πρώτη ανάβαση Αχλαδόκαμπου έγινε το 1993 και συνεχίζεται με σποραδικές διακοπές έως και σήμερα, στην ίδια διαδρομή με διάφορες παραλλαγές μήκους από 3,2 έως 6,2 χιλιόμετρα, ενώ είναι δυνατόν το συνολικό της μήκος να φθάσει έως και 10 χιλιόμετρα.
Το πρώτο τμήμα της διαδρομής είναι κλειστό, με πολλές φουρκέτες, ενώ στη συνέχεια η μέση ωριαία ανεβαίνει, έως ότου συναντήσουμε το δεύτερο λουπ φουρκετών που όμως είναι πιο ανοικτές και γρήγορες. Στο τελείωμα της ανάβασης υπάρχουν διαδοχικές γρήγορες στροφές και γι αυτό είναι σημαντικό ο οδηγός να έχει διατηρήσει τα ελαστικά του έως εκεί, σε καλή κατάσταση. Σημαντικό για μια καλή επίδοση είναι να μην χαθεί ο ρυθμός, κάτι όχι εύκολο καθώς η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών στροφών μπορεί να παρασύρει τον οδηγό. Πάντως, η μέση ωριαία είναι υψηλότερη από αυτήν των άλλων Αναβάσεων και έτσι ο αγώνας εκεί είναι πρόκληση για ανθρώπους και μηχανές.
Ο δρόμος αυτός είχε χρησιμοποιηθεί ελάχιστες φορές και σαν ειδική διαδρομή ράλι, με φορά από την Τρίπολη έως τον Αχλαδόκαμπο, περνώντας από τους οικισμούς Στενό και Αγιωργίτικα (από όπου πήρε το όνομά του το γνωστό κόκκινο κρασί), αλλά δεν ήταν όσο δύσκολος. Είχε βέβαια τις ιδιαιτερότητές του ειδικά με το παλιό γυαλιστερό σαν καθρέπτη οδόστρωμα, αλλά εκτός της υψηλής Μ.Ω.Τ. δεν είχε «φόλες» εκτός ίσως από την τελευταία δεξιά στροφή όπου και το τελείωμα της ειδικής. Σήμερα η κατάσταση του δρόμου αυτού μετά το διάσελο της Αγίας Παρασκευής και μέχρι την Τρίπολη, ορίζει μια πολύ όμορφη οδηγικά και εκδρομικά διαδρομή, όπως τελικά έχει εξελιχθεί και το σύνολο του σχεδόν 40 χιλιομέτρων μήκους δρόμου από τους Μύλους Άργους έως την Τρίπολη.
Όχι, το όνομά του δεν προέρχεται από το αχλάδι…
Ο Αχλαδόκαμπος είναι ένα ορεινό χωριό που βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Νομού Αργολίδας, 30 περίπου χιλιόμετρα από το Αργος, και είναι χτισμένος στις πλαγιές του Αρτεμισίου, σε υψόμετρο 480 μέτρων. Έχει εκπληκτική θέα στο οροπέδιο, αλλά και στην εμβληματική, πολύ ψηλή, γέφυρα του τοπικού σιδηροδρομικού δικτύου. Στις 20 Ιουλίου ο Αχλαδόκαμπος γιορτάζει τον προφήτη Ηλία πραγματοποιώντας μεγάλο πανηγύρι στο οποίο έρχονται κάτοικοι και επισκέπτες από τις γύρω περιοχές.
Πολλά λέγονται για το όνομα του Αχλαδόκαμπου. Η επικρατέστερη ιστορία είναι πως πήρε το όνομά του λόγω του ότι δεν έχει δέντρα, άρα και κλαδιά. Στις αρχές ονομαζόταν Ακλαδόκαμπος, όμως με τον καιρό το «κάπα» έγινε «χι». Μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο έχει η φήμη πως πήρε το όνομά του από ένα περιστατικό επί Τουρκοκρατίας, όπου ένας Τούρκος αξιωματικός αγναντεύοντας από ψηλά το οροπέδιο αναφώνησε «Αχ, λαδόκαμπος που είναι αυτός ο τόπος».
Ford Puma ST: Σχεδόν 200 στο λίτρο…
Το ανανεωμένο Ford Puma θα έχει πλέον μόνο μία έκδοση ST, σαν αυτή, με τον ήπια υβριδικό χιλιάρι κινητήρα των 170 ίππων. Με το «χεράκι» της Ford Performance το σπορτίφ B-SUV μεταμορφώθηκε σε ένα οδηγικό εργαλείο, που μπορεί να κοιτάξει ευθέως πιο χαμηλά Hot-Hatch. Με δεδομένο πως δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα αυτοκίνητα και τα υπόλοιπα έχουν διπλάσια κυβικά κάτω από το καπό τους, το Puma ST είναι μια κατηγορία μόνο του. Βέβαια πρέπει να παραδεχτούς πως παρότι ο κινητήρας σε σχέση με την αμέσως λιγότερο ισχυρή εκδοχή των 155 ίππων έχει πολύ περισσότερο «τσαγανό», είναι εμφανής η υστέρηση της ροπής συγκριτικά με το προγενέστερο ST με τον 1.500άρη Ecoboost των 200 ίππων.
Έχει σε κάθε περίπτωση όμως αρκετή δύναμη, ειδικότερα στις μεσαίες στροφές, όπου χάρη στη λειτουργία overboost η ροπή αγγίζει τα 250 Nm. Οι επιδόσεις βέβαια δεν είναι το παν για αυτό το μικρό SUV, αλλά ο τρόπος που στρίβει και πατάει στον δρόμο. Με τις ίδιες αναρτήσεις με το ισχυρότερο ST (σκληρότερα ελατήρια, τεχνολογίας force vectoring πίσω τοποθετημένα υπό γωνία, αντιστρεπτική 28 mm στον πίσω ημιάκαμπτο άξονα και 24 mm εμπρός στα εμπρός γόνατα, 25% πιο γρήγορο τιμόνι και frequency-reactive αμορτισέρ) έχει αίσθηση… αγωνιστική. Μπορεί η απουσία του μηχανικού μπλοκέ να το σπρώχνει λίγο πιο πολύ προς το εξωτερικό της στροφής, όμως κάνει torque vectoring και παραμένει αρκετά γαντζωμένο μέσα, χωρίς να πετάει μούτρα, με μια απίστευτη διάθεση να σηκώνει τον πίσω τροχό και να πλασάρεται με ευκολία, σχεδόν κατά παραγγελία.
Το τιμόνι έχει ωραίο βάρος και θυμίζει παλιές καλές εποχές με την ακρίβεια και την αμεσότητά του. Έχει κανονικό, μηχανικό χειρόφρενο και το κιβώτιο powershift είναι μάλλον το καλύτερο που έχουμε δει σε Ford. Το διπλού συμπλέκτη 7άρι, ειδικότερα στο πρόγραμμα Sport, αλλάζει δαιμόνια, όμως μερικές φορές θα πει «όχι» σε κατέβασμα από τρίτη σε δευτέρα, σε υψηλό φορτίο, ώστε να προστατέψει τον κινητήρα. Εκεί είναι που αν ο κινητήρας είχε περισσότερη ροπή, όπως ο 1.500άρης, δεν θα ένιωθες ότι σε κρεμάει κάπως, ειδικότερα σε ανηφορικά πέταλα. Με μόνο αυτό ως υποσημείωση, τo Puma ST είναι απολαυστικό και ως χιλιάρι, με αίσθηση ωμή σε όλα τα σημεία, ακόμα και στα καθίσματα.
Είναι ολοκαίνουργια και πλέον δεν κατασκευάζονται από την Recaro, αλλά από την Ford Performance και είναι πολύ πιο άνετα από τα προηγούμενα, όταν προσφέρουν ακριβώς την ίδια απόλυτη στήριξη στους μπροστινούς επιβάτες. Για το Bouns και τις «κρύες» στροφοδιαδρομές του Χειμώνα είναι και θερμαινόμενα. Όσο για την ήπια υβριδική υποβοήθηση, πέραν της ελάχιστης επιβράδυνσης κατά το άφημα του γκαζιού (κατά την οποία επαναφορτίζει η μικρή μπαταρία), δεν υπάρχει αισθητή διαφορά. Προσφέρει μια «ένεση» στην συνολική ισχύ, ειδικότερα κατά το δυνατό πάτημα του γκαζιού, ενώ μειώνει και «όσο μπορεί» τη κατανάλωση. Έτσι για την ιστορία, στις συνολικές μας διαδρομές, έμεινε στα 8 λίτρα/100 χλμ., ενώ στην διαδρομή για την οποία διαβάσετε ξεπέρασε οριακά τα 10,
Ο ήχος, που μας είχε δημιουργήσει ένα αίσθημα ανησυχίας πριν παραλάβουμε το αυτοκίνητο, τελικά μας ικανοποίησε και με το παραπάνω. Ενισχύεται από τα ηχεία, ώστε να θυμίζει το 1.500άρι μοτέρ, όμως δεν μοιάζει ψεύτικος. Ακούγεται έτσι κι’ αλλιώς αρκετά από την κανονική, διπλή εξάτμιση. Πατάς γκάζι, ακούς την τουρμπίνα να σπουλάρει και στο άσε μερικά σκασίματα από την εξάτμιση με το μπάσο ήχο. Δεν γίνεται να μην σε κάνουν να χαμογελάσεις, μέσα στην όλη ησυχία και ηρεμία των νέων μοντέλων. Τα ελαστικά Sport Contact 7 της Bridgestone ολοκληρώνουν το πακέτο! 1.000άρι και υβριδικό, αλλά ετοιμοπόλεμο, και χωρίς να χάνει καθόλου από τον καθημερινό, εύχρηστο και πρακτικό χαρακτήρα του. Ε, με τις λογικές παραχωρήσεις λόγω του πιο σφιχτού set-up, αλλά και την τσουχτερή τιμή του, να αποτελούν τα μοναδικά θαυμαστικά για αυτό το φανταστικό B-SUV.
Όλες οι ειδήσεις
Οδηγούμε στην Βυτίνα το Volkswagen Tiguan: Πιο καλό από ποτέ!
Mercedes-Benz EQS: Το αστέρι επιστρέφει με μεγαλύτερη αυτονομία
Νέα Alfa Romeo Milano: Υβριδική, ηλεκτρική και Veloce με 240 HP
